tag:blogger.com,1999:blog-71947965866801125382024-02-20T16:00:20.910+05:30ഇവിടെ ഒന്നു നോക്കിയിട്ടു പോകണേ....ജീവിതത്തില് പലപ്പോഴും ഒറ്റപ്പെടലിന്റെയും ഏകാന്തതയുടെയും കയ്പ്പും വേദനയും തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
അപ്പോഴൊക്കെ മനസ്സ് എന്നോട് മന്ത്രിക്കും...
നീ തനിച്ചല്ല..
ഇന്ന് അതിന്റെ അര്ത്ഥവും വ്യാപ്തിയും തിരിച്ചറിയാന് കഴിയുന്നു.
ഇനി ഈ പ്രപഞ്ചത്തില് ഞാന് എന്ന ഒരു കണിക ഒഴികെ മറ്റെല്ലാം അപ്രത്യക്ഷമായാലും അപ്പോഴും ഞാന് പറയും..
തനിച്ചല്ല ഞാന്.,. aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-61104978636663608322015-10-18T22:54:00.002+05:302015-11-01T09:50:32.746+05:30പെണ്ണ് കാണല് ചടങ്ങ്.... (മൂന്നാം ഭാഗം)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://aswanyachu.blogspot.in/2013/07/blog-post_7.html">ആദ്യ ഭാഗം വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക </a><br />
ഭാഗം 3<br />
........................<br />
<br />
ഹാളില് ഞങ്ങള് രണ്ടുപേര് മാത്രം. ..<br />
<div>
എന്താണ് പറയേണ്ടത്.. ഒരു നിശ്ചയവും ഇല്ല...</div>
<div>
""ചിന്നു എന്നാണല്ലേ പേര്."- നിശബ്ദതയെ കീറി മുറിച്ചു ഒരു ശബ്ദം. </div>
<div>
അത് എന്റെ മുന്പില് ഇരിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെതാണ്.<br />
ആദ്യമായി കേള്ക്കുകയാണ്....<br />
ഞാന് ചെറുതായി പുഞ്ചിരിച്ചു..<br />
(സംസാരം എങ്ങനെ തുടങ്ങണം എന്ന ചിന്തയ്ക്ക് ഒരു തീരുമാനമായി.).<br />
"ചിന്നു എന്നത് വീട്ടില് വിളിക്കുന്ന പേരാ.. യദാര്ത്ഥ പേര് അശ്വനി."<br />
ഒറ്റ ശ്വാസത്തില് അത്രയും പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.<br />
ഇനി എന്റെ ഊഴം ആണ്.....<br />
എന്താ ചോദിക്കുക?..<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
"പേര് ഉമേഷ് എന്നാണല്ലേ.. ചേച്ചി പറഞ്ഞിരുന്നു."-<br />
ചേച്ചിയെ പരിചയപ്പെട്ടപ്പോള് ഞാന് ചെക്കന്റെ പേര് എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചിരുന്നു.<br />
ചേച്ചി പറയുംവരെ എനിക്ക് പേര് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു.<br />
അത്ര കുറച്ചു മാത്രമേ ആളെ പറ്റി എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നുള്ളൂ..<br />
"അതെ." മറുപടി ഒറ്റ വാക്കില് ഒതുങ്ങി.. ഇനി...<br />
കുറച്ചു നിമിഷങ്ങള് കൂടി ഞങ്ങള് നിശബ്ദമായി ഇരുന്നു.<br />
മനസ്സില് ഒന്നും വരുന്നില്ല. എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കണം എന്നുണ്ട്.<br />
പറയണം എന്നുണ്ട്.<br />
പക്ഷെ...............<br />
"എനിക്കൊരു ബ്രദര് കൂടിയുണ്ട്. ഞങ്ങള് ട്വിന്സാ"<br />
ഇത്തവണ ശബ്ദത്തില് കുറച്ചു കൂടി പരിചയം തോന്നി.<br />
അപ്പോള് അങ്ങനെ വരട്ടെ..<br />
ഈ വന്നിരിക്കുന്നത് ഒരു ട്വിന് ബ്രദര് ആണ്.<br />
ട്വിന്സ് എന്ന് കേട്ടപ്പോള് പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലേക്ക് എത്തിയത് അഞ്ജനയുടെയും അപര്ണയുടെയും മുഖമാണ്.<br />
അവര് എന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരാണ്. ഇരട്ട സഹോദരികള്,.<br />
സംസാരിക്കാന് ഒരു വിഷയവും ഇല്ലാതിരുന്ന എന്റെ മുന്നിലേക്ക് കിട്ടിയ തുറുപ്പു ചീട്ടായിരുന്നു ട്വിന്സ് എന്ന വാക്ക്.<br />
"ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലും ഉണ്ട് ട്വിന്സ്,. അവര് എന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരാ."<br />
<br />
-----------------------------------------<br />
<br />
ഏകദേശം പത്തു മിനിട്ടോളം ഞങ്ങള് സംസാരിച്ചു.<br />
യാത്രകളെക്കുറിച്ച്,<br />
ദൈവ വിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ച്,<br />
ആള് ദൈവങ്ങളെ കുറിച്ച് അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ.<br />
വ്യക്തിപരമായി ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ലെങ്കിലും ഞങ്ങള്ക്ക് പരസ്പരം എവിടെയൊക്കെയോ ചില സമാനതകള് തോന്നി.<br />
ചിന്നൂ.. ഇത് നിനക്ക് വേണ്ടിയാണ്. നിനക്ക് വേണ്ടി മാത്രം എന്ന് ആരോ മനസ്സില് മന്ത്രിക്കും പോലെ.<br />
................................................................<br />
<br />
സംസാരം കഴിഞ്ഞു. ഞാന് പതിയെ ഹാളില് നിന്നും പിന്വാങ്ങി.<br />
അകത്ത് ഒത്തിരി ചോദ്യങ്ങളുമായി അമ്മ, ചേച്ചി തുടങ്ങി ഒരു സംഘം തന്നെ കാത്തു നില്പ്പുണ്ടായിരുന്നു.<br />
അവര്ക്കുള്ള മറുപടി ഞാന് ഒരു ചിരിയില് ഒതുക്കി.<br />
<br />
------------------------------------------<br />
<br />
സമയം കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാന് ആകപ്പാടെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി.<br />
പയ്യനോട് എന്തൊക്കെയോ പറയാന് തീരുമാനിച്ചു വച്ചിരുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഇഷ്ടം അല്ല എന്ന രീതിയില് ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാന് പറ്റിയില്ല.<br />
(അങ്ങനെ തോന്നിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം ).<br />
അറിയാതെ എവിടെയോ ഒരു താല്പര്യം ഉള്ളത് പോലെ.<br />
<br />
------------------------------------------<br />
<br />
ഞാന് വീണ്ടും ഹാളിലേക്ക് എത്തി നോക്കി.<br />
അമ്മയും അച്ഛനും എന്തൊക്കെയോ ചര്ച്ച ചെയ്യുന്നു.<br />
ബ്രോക്കെര് എന്തൊക്കെയോ ചെറുക്കനുമായി സംസാരിക്കുന്നു.<br />
ചെറുക്കന്റെ അളിയന് ചുമ്മാ ബിസ്കറ്റു പെറുക്കി തിന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. (അതിലെ ഗുട്ടന്സ് പിന്നീടാണ് മനസ്സിലായത്.).<br />
എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും സന്തോഷം.<br />
ചെക്കന് മാത്രം നല്ല ടെന്ഷനില് തന്നെയാണ്.<br />
എന്നെ കണ്ടതും ചെക്കന്റെ ചേച്ചി ചെക്കനോട് എന്തോ പറഞ്ഞു.<br />
അവര്ടുടെ സംസാരം എനിക്ക്ക കേള്ക്കാന് പറ്റില്ലായിരുന്നു . കളിയാക്കിയതാണ് എന്നാണ് ആദ്യം ഞാന് വിചാരിച്ചത്.<br />
എന്നാല് ചെക്കന് അവിടെ നിന്നും എഴുനേല്ക്കുന്ന കണ്ടപ്പോള് മനസിലായി ഇത് വേറെന്തോ സംഗതിയാണ് എന്ന്.<br />
പുള്ളിക്കാരന് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.<br />
കയ്യില് ഒരു വലിയ ഫോണ് ഉണ്ട്.<br />
അതില് എന്തോ നോക്കികൊണ്ടാണ് വരവ്.<br />
പൊങ്ങച്ചക്കാരന് ആണോ ആള് എന്ന് അല്പം സംശയം തോന്നി.<br />
പുള്ളിക്കാരന് ഫോണ് എന്റെ നേര്ക്ക് നീട്ടി.<br />
"അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും ഫോട്ടോ അതിലുണ്ട്. നോക്കിക്കോളൂ...".<br />
..........................................................<br />
അപ്പോള് അതാണ് കാര്യം.<br />
എന്തായാലും നോക്കിക്കളയാം.<br />
ഞാന് വിറയാര്ന്ന കൈകളോടെ അത് വാങ്ങി.<br />
ഒരു ചെറിയ ഡയറിയുടെ അത്ര വലിപ്പം ഉണ്ട് അതിനു.<br />
ഏതോ കൂടിയ ഫോണ് ആണ്.<br />
ഞാന് ആകെ വെട്ടില് ആയി.<br />
എന്റെ കയ്യില് ഉള്ള ഐഫോണ് നോക്കിയ c200 ആണ്.<br />
അത് ഉപയോഗിച്ചുള്ള പരിചയമേ എനിക്കുള്ളൂ.<br />
ഞാന് ലേശം അമ്പരപ്പോടെ ചെറുക്കനെ നോക്കി.<br />
എനിക്ക് അത് ഉപയോഗിക്കാന് അറിയില്ലെന്ന് ആള്ക്ക് മനസ്സില് ആയെന്നു തോന്നുന്നു.<br />
<br />
തുടരും<br />
<br />
----------------------------------------<br />
.....................................................<br />
<br /></div>
</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-776859909190536952013-07-25T15:47:00.003+05:302015-11-01T09:51:18.514+05:30പെണ്ണ് കാണല് ചടങ്ങ്.... (തുടര്ച്ച)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://aswanyachu.blogspot.in/2013/07/blog-post_7.html">ആദ്യ ഭാഗം വായിക്കാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക</a><br />
<br />
ഭാഗം 2<br />
--------------------------------<br />
അങ്ങനെ ആ ദിവസം വന്നെത്തി.<br />
മണിക്കൂറുകള്ക്കകം എനിക്കായുള്ള പെണ്ണുകാണല് ചടങ്ങ് നടക്കും.<br />
ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ പെണ്ണുകാണല് ചടങ്ങ്.<br />
---------------------------------<br />
ഒരു പെണ്ണ് കാണല് ചടങ്ങിനു എന്തൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കണം?.<br />
പെണ്ണിനെ ഇഷ്ടമായത് കൊണ്ട് മാത്രമായില്ല.<br />
കുടുംബങ്ങള്ക്ക് പരസ്പരം ഇഷ്ടമാവണം.<br />
കുടുംബ പശ്ചാത്തലം ഇഷ്ടമാവണം..<br />
ജാതക പൊരുത്തം ഉണ്ടാവണം<br />
അങ്ങനെ ഒത്തിരി കാര്യങ്ങള് നോക്കണം.<br />
എല്ലാം ഒത്തു വന്നാലേ കാര്യങ്ങള് മുന്നോട്ട് പോകൂ.<br />
അമ്മയും അച്ഛനുമെല്ലാം ഓടി നടന്നു ഓരോന്ന് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. രാവിലെ തന്നെ ചേട്ടന് എത്തി.<br />
ചേച്ചി കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് ആയി വീട്ടില് ഉണ്ട്.<br />
എല്ലാവരും ഉത്സാഹത്തിലാണ്.<br />
<a name='more'></a><br />
---------------------------------<br />
ഈ തിരക്കുകളില് ഒന്നും എനിക്ക് വല്യ താല്പര്യം തോന്നിയില്ല.<br />
ഇത്ര വല്യ ചടങ്ങായി ഇത് നടത്തേണ്ട കാര്യം തന്നെയില്ല.<br />
അച്ഛന്റെയും അമ്മേടേം കണ്ണില് പൊടിയിടാന് പേരിനു ഒരു ചടങ്ങ്.<br />
അത്ര തന്നെ.<br />
അതിനിങ്ങനെ ബഹളം വയ്ക്കേണ്ട കാര്യം ഉണ്ടോ.<br />
പുള്ളിക്കാരന്റെ മൊബൈല് നമ്പര് കിട്ടിയാലും മതി എനിക്ക്.<br />
ഞാന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞേനെ ഒക്കെ വെറുതെയാ എന്ന്..<br />
---------------------------------<br />
സമയം കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
ബ്രോക്കറുടെ ഫോണ് വന്നു.<br />
ഒരു മണിക്കൂറിനകം അവര് എത്തും.<br />
ഉള്ളില് ചെറിയ ടെന്ഷന് ഉണ്ടോ?<br />
ഒരു സംശയം.<br />
ധൈര്യം ഒക്കെ ചോര്ന്നു പോകും പോലെ.<br />
എന്തായാലും എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഞാന് പറയും.<br />
ബാക്കി ഒക്കെ വരുന്ന പോലെ വരട്ടെ..<br />
---------------------------------<br />
പെണ്ണ് കാണല് എന്നു പറയുമ്പോള് അതിനു ചില ചിട്ടവട്ടങ്ങള് ഒക്കെ ഉണ്ട്. ചായ കൊടുക്കല് ആണ് അതില് പ്രധാനം.<br />
വരുന്നത് നട്ടുച്ചയ്ക്കാണേലും ആ ചടങ്ങ് പതിവാണ്.<br />
അതും പെണ്ണ് തന്നെ വേണം ചായ കൊണ്ട് കൊടുക്കാന്.,.<br />
ചായയും എന്തെങ്കിലും പലഹാരങ്ങളും കാണും.<br />
ഈ ചായ വിതരണം ആണ് ആദ്യ ഘട്ടം.<br />
ചടങ്ങൊക്കെ നല്ലത് തന്നെ.<br />
പക്ഷെ ചായ കൊണ്ട് കൊടുക്കാന് വേറെ ആളെ നോക്കണം.<br />
ഞാന് എന്റെ നിലപാട് അമ്മയെ അറിയിച്ചു.<br />
ചായയൊക്കെ നിങ്ങള് തന്നെ അങ്ങ് കൊടുത്താല് മതി.<br />
എന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റില്ല.<br />
സമയമാകുമ്പോള് എന്റെ പേര് വിളിക്കുക.<br />
അപ്പോള് ഞാന് മുറിയില് നിന്നും ഇറങ്ങി വരാം.<br />
പാവം അമ്മ ആകെ വെട്ടിലായി.<br />
ഒടുവില് അമ്മ തന്നെ ആ ദൌത്യം ഏറ്റെടുക്കാം എന്ന് സമ്മതിച്ചു.<br />
അതോടെ ചായക്കാര്യത്തില് ഒരു തീരുമാനമായി.<br />
---------------------------------<br />
അവരിപ്പോ ഇങ്ങെത്തും.<br />
നീ വേഷമൊക്കെ മാറ്റി റെഡി ആയി നില്ല്.<br />
അമ്മയുടെ നിര്ദ്ദേശം കിട്ടി.<br />
ഈ കോലത്തില് കണ്ടാല് എന്താ കുഴപ്പം എന്ന് ചോദിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.<br />
പക്ഷെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അല്ലെങ്കില് തന്നെ അമ്മ ആകെ ദേഷ്യത്തില് ആണ്. ചായ തന്നെ കാരണം.<br />
---------------------------------<br />
ഇളം മഞ്ഞ നിറത്തില് ഉള്ള ഒരു ചുരിദാര് ആണ് ഞാന് ധരിച്ചത്.<br />
അധികം ഭംഗി ഒന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരെണ്ണം.<br />
മുടി ചീകിയൊതുക്കി..<br />
മുഖത്ത് അല്പം പൌഡര്., ഒരു പൊട്ട്.<br />
പിന്നെ പതിവായി ഇടാറുള്ള കുറി.<br />
കഴിഞ്ഞു ഒരുക്കം.<br />
---------------------------------<br />
സമയം 11 മണി കഴിഞ്ഞു.<br />
ഉടന് തന്നെ അവര് എത്തും.<br />
ചെറിയ ടെന്ഷന് ഉണ്ടോ?<br />
ഞാന് കണ്ണാടിയില് നോക്കി.<br />
ഉണ്ട്.<br />
മുഖത്ത് അത് വ്യക്തമാണ്.<br />
ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടുംപോലെ..<br />
എന്തിനിത്ര ടെന്ഷന്,<br />
എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അത് മാറുന്നുമില്ല.<br />
വരുന്നയാളോട് പറയാനായി ഓര്ത്തു വച്ച വാചകങ്ങള് എന്തായിരുന്നു. ആകപ്പാടെ ഒരു മൂടല്..,.<br />
ഒന്നും കൃത്യമായി ഓര്ത്തെടുക്കാന് കഴിയുന്നില്ല.<br />
---------------------------------<br />
സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
ഒടുവില് ഏകദേശം പതിനൊന്നരയോടെ...<br />
അവര് എത്തി.<br />
ഞാന് അപ്പോള് അടുക്കളയില് നില്ക്കുകയായിരുന്നു.<br />
അവര് നാലു പേരുണ്ട്.<br />
ആരോ പറഞ്ഞു.<br />
നാല് പേര്/............,..........<br />
ആരൊക്കെയായിരിക്കും.<br />
ബ്രോക്കെര്,. ചെറുക്കന്. പിന്നെ...<br />
ചിലപ്പോള് അച്ഛനും അമ്മയും.<br />
അല്ലെങ്കില് സഹോദരങ്ങള് ആരേലും.<br />
ആരായാലും കുറച്ചു സമയം കൂടി കഴിയുമ്പോള് അറിയാം.<br />
---------------------------------<br />
ഹാളില് എന്തൊക്കെയോ സംസാരങ്ങള് കേള്ക്കുന്നു.<br />
എന്താണെന്ന് വ്യക്തമല്ല.<br />
അച്ഛന്റെ ശബ്ദം തിരിച്ചറിയാം,.<br />
വേറെ ആരൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്.<br />
ബ്രോക്കെര് ആയിരിക്കും.<br />
അയാള് എന്താവും സംസാരിക്കുന്നത്?. <br />
എന്തേലും നുണകള് തട്ടി വിടുകയാവും.<br />
ഇനി ഏതാനം നിമിഷങ്ങള്ക്കകം അവരുടെ മുന്പിലേക്ക് എന്നെ ഹാജരാക്കും..<br />
അവിടെ ചെന്നിട്ടു എന്താ പറയുക.<br />
ഈ ചടങ്ങ് ഒന്ന് കഴിഞ്ഞു കിട്ടിയെങ്കില് മതിയായിരുന്നു.<br />
---------------------------------<br />
അമ്മ അടുക്കളയിലേക്കു വന്നു.<br />
എന്താ ചോദിക്കുക അമ്മയോട്?<br />
ഞാന് ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു.<br />
ചെറുക്കനും ചേച്ചിയും പിന്നെ ഭര്ത്താവും ആണ് വന്നത്.<br />
അച്ഛനും അമ്മയും വന്നിട്ടില്ല.<br />
അമ്മ പറഞ്ഞു.<br />
--------------------------------<br />
നീ ചായ കൊണ്ട് കൊടുക്കുമോ?<br />
വീണ്ടും അമ്മയുടെ ശബ്ദം.<br />
ഞാന് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.<br />
ചായ പോയിട്ട് ഒരു ഗ്ലാസ് പോലും കയ്യില് എടുക്കാന് പറ്റുമായിരുന്നില്ല. കൈയ്യൊക്കെ തണുത്തു മരവിച്ച പോലെ.<br />
പേടിയോ ടെന്ഷനോ എന്നറിയില്ല.<br />
പക്ഷെ അത് ആവശ്യത്തിലധികം തോന്നിയിരുന്നു.<br />
--------------------------------<br />
ചെറുക്കന്റെ ചേച്ചി അകത്തേക്ക് കേറി വന്നു.<br />
എന്തൊക്കെയോ കുശലം ചോദിച്ചു.<br />
ആദ്യമായിട്ടാണ് കാണുന്നതെങ്കിലും പെരുമാറ്റത്തില് ഒട്ടും അപരിചിതത്വം തോന്നിയില്ല.<br />
അല്പ സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള് ചേച്ചി ഹാളിലേക്ക് തിരികെ പോയി.<br />
--------------------------------<br />
അമ്മ ചായ തയ്യാറാക്കി കഴിഞ്ഞു.<br />
അതുമായി വീണ്ടും ഹാളിലേക്ക്.<br />
ഞാന് അമ്മയെ അനുഗമിച്ചു.<br />
ഹാളിനും അടുക്കളയ്ക്കും ഇടയില് ഒരു ചെറിയ മുറി ഉണ്ട്.<br />
അവിടെ നിന്നാല് ഹാളിലെ സംസാരം വ്യക്തമായി കേള്ക്കാം.<br />
ഞാന് അവിടെ സ്ഥാനമുറപ്പിച്ചു.<br />
--------------------------------<br />
അമ്മയുടെ ചായ വിതരണം കഴിഞ്ഞെന്നു തോന്നുന്നു.<br />
ഇനി അടുത്തത്...<br />
എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി.<br />
എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ടെന്ഷന് ആവുന്നത്.<br />
എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും നിയന്ത്രിക്കാനാവുന്നില്ല.<br />
പെട്ടെന്ന്......<br />
വെളിയില് അച്ഛന്റെ നീട്ടിയുള്ള വിളി.<br />
ചിന്നൂ..<br />
ഇങ്ങു വാ..............<br />
--------------------------------<br />
ഞാന് പതിയെ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു.<br />
പരിചിതവും അപരിചിതവുമായ കുറേ മുഖങ്ങള്.,<br />
എല്ലാ കണ്ണുകളും എന്നിലേക്ക്..,...<br />
ഞാന് എല്ലാവരെയുമായി ഒന്ന് നോക്കി.<br />
അതിനിടയില് കണ്ടു.<br />
ഒത്തിരി ആകാംഷയും അതിലേറെ ടെന്ഷനും കലര്ന്ന ഒരു മുഖം.<br />
ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള് പരസ്പരം ഉടക്കി.<br />
ആദ്യത്തെ കൂടിക്കാഴ്ച...<br />
--------------------------------<br />
ഞാന് എന്റെ നോട്ടം പിന്വലിച്ചു.<br />
എങ്കിലും മുഖം മനസ്സില് പതിഞ്ഞു.<br />
നിറം കറുത്തിട്ടാണ്.<br />
പക്ഷെ ആ കറുപ്പില് എന്തോ ഒരു വല്ലാത്ത ആകര്ഷണീയത ഉണ്ട്.<br />
എന്നെ പോലെ വട്ട മുഖം അല്ല.<br />
നല്ല നീണ്ട മുഖം.<br />
ചെറിയ നെറ്റി.<br />
ഒറ്റക്കാഴ്ചയില് ഇത്രയൊക്കെ മനസ്സിലായി.<br />
--------------------------------<br />
ചെറുക്കന്റെ ചേച്ചി എന്തൊക്കെയോ ചോദിച്ചു.<br />
എല്ലാത്തിനും ഒറ്റ വാക്കില് ഉത്തരം.<br />
ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാന് പറ്റുന്നില്ല.<br />
എങ്ങനെ എങ്കിലും അവിടെ നിന്നു പോയാല് മതി എന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.<br />
ഇനി നിങ്ങള്ക്കെന്തെലും സംസാരിക്കാന് ഉണ്ടേല് ആവാം.<br />
അച്ഛന്റെ ശബ്ദം.<br />
ഞാന് ആകെ വെട്ടിലായി.<br />
എന്റെ ശബ്ദം പോലും നേരെ ചൊവ്വേ പുറത്തു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. സ്കൂളില് പഠിക്കുമ്പോള് എത്രയോ വേദികളില് വാതോരാതെ പ്രസംഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. <br />
മുന്നില് അപരിചിതരായ ആള്ക്കാര്..,.<br />
അന്നൊന്നും യാതൊരു പേടിയോ ചമ്മലോ തോന്നിയിട്ടില്ല.<br />
പക്ഷെ അത് പോലാണോ ഇത്.<br />
-------------------------------<br />
ഹാള് ശൂന്യമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
അവസാനം..<br />
രണ്ടു പേര് മാത്രം ബാക്കി.<br />
ഒരേ ആകാംഷയോടെ..<br />
ഒരേ പേടിയോടെ..<br />
ഒരേ ചമ്മലോടെ..<br />
രണ്ടു പേര്.,.<br />
--------------------------------<br />
<a href="http://aswanyachu.blogspot.in/2015/10/blog-post.html" target="_blank">തുടർന്നു വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക </a><br />
തുടരും.....</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-33891024893531941122013-07-07T14:30:00.000+05:302015-10-28T00:18:04.076+05:30പെണ്ണുകാണല് ചടങ്ങ്...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
2011 ജൂലൈ 10<br />
<div>
അന്നൊരു ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു. </div>
<div>
വളരെ വിശേഷപ്പെട്ട ഒരു ദിവസം.</div>
<div>
എന്താണെന്നല്ലേ?.<br />
അന്നാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ പെണ്ണുകാണല് ചടങ്ങ് നടന്നത്.</div>
<div>
-----------------------------------<br />
<a name='more'></a><br />
കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി എല്ലാവരും നീണ്ട ചര്ച്ചകളില് ആയിരുന്നു.<br />
വിഷയം എന്റെ കല്യാണക്കാര്യം തന്നെ.<br />
ചൊവ്വാ ദോഷം വിത്ത് പാപം ആണ് ജാതകം.<br />
വൈകി കിട്ടിയ അറിവായിരുന്നു അത്.<br />
പെണ്ണിന്റെ സമയം ശെരിയല്ല ഒന്ന് നോക്കിക്കണം എന്നും പറഞ്ഞു അമ്മ ജ്യോത്സ്യരുടെ അടുത്ത് ചെന്നു.<br />
അപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത് പെണ്ണ് ചൊവ്വാദോഷക്കാരിയാനെന്ന്.<br />
ചൊവ്വ മാത്രമല്ല പാപവും ഉണ്ട്..<br />
ചെക്കനെ കിട്ടാന് ഇത്തിരി പാടുപെടും.<br />
------------------------------------<br />
വല്ലാത്ത കോളിളക്കങ്ങള് ആയിരുന്നു പിന്നെ വീട്ടില്.,..<br />
എന്റെ ചൊവ്വാ ദോഷം വീട്ടില് മാത്രമല്ല നാട്ടിലും സംസാര വിഷയമായി. നാട്ടുംപുറമല്ലേ?.<br />
കാണുന്നവര് ഒക്കെ അമ്മയെ ഉപദേശിക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
പെണ്ണിനെ നേരത്തും കാലത്തും കേട്ടിച്ചില്ലേല് പെണ്ണ് കെട്ടാച്ചരക്കായി വീട്ടില് ഇരിയ്ക്കും..<br />
ഈ ഉപദേശങ്ങള് കൂടെ കേട്ടതോടെ അമ്മേടെ മട്ടുമാറി.<br />
ആദ്യം വഴക്ക്. പിന്നെ ദേഷ്യം. അവസാനം കരച്ചില്.,.<br />
ഞാന് ആണെങ്കില് ഇപ്പോള് കല്യാണം വേണ്ട എന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലും.<br />
<div>
------------------------------------</div>
ചോവ്വാക്കാര്യം കേട്ട പാതി കേള്ക്കാത്ത പാതി അച്ഛന് ലീവ് എടുത്തു നാട്ടില് വന്നു.<br />
ഒരു കല്യാണപ്പെണ്ണ് ആകാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയിലായിരുന്നില്ല ഞാന്.,.<br />
എങ്ങും എത്താതെ നില്ക്കുന്ന എങ്ങിനീയറിംഗ് പഠനം.<br />
ഇനി എങ്ങോട്ട് എന്നറിയാതെ ആകെ വട്ടായി നില്ക്കുന്ന സമയം.<br />
എനിക്കിപ്പം കല്യാണം വേണ്ട.<br />
ഞാന് നിലപാട് വ്യക്തമാക്കി.<br />
പക്ഷെ എന്റെ ഭാഗം വാദിക്കാന് ഞാന് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..<br />
പ്രശ്നം മാമന്മാര്..,, മാമിമാര് തുടങ്ങി എല്ലാവരും ഏറ്റെടുത്തതോടെ എനിക്ക് നില്ക്കക്കള്ളിയില്ലാതെയായി.<br />
അവസാനം....<br />
ഞാന് എന്റെ തീരുമാനം മാറ്റി.<br />
കല്യാണം കഴിക്കാന് എനിക്ക് സമ്മതമാണ്.<br />
--------------------------------------<br />
അങ്ങനെ...<br />
എനിക്ക് വേണ്ടി ചെക്കന്മാരെ അന്വേഷിക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
നിബന്ധനകള് പലതാണ്.<br />
ചൊവ്വാ ദോഷം വേണം,<br />
പാപ ജാതകമാവണം,<br />
രണ്ടു മാസത്തിനുള്ളില് കല്യാണം നടത്തണം. (അത് കഴിഞ്ഞു അച്ഛന് തിരിച്ചു പോകണം സൌദിക്ക്).<br />
പിന്നീടുള്ളതാണ് അല്പം കടുപ്പം.<br />
ചെക്കന് 175 സെന്റി മീറ്ററില് കൂടുതല് പൊക്കം വേണം....<br />
കാരണം...<br />
എനിക്ക് പൊക്കം 175 സെ മി അതായത് 5 അടി 10 ഇഞ്ച്.,<br />
--------------------------------------<br />
നിബന്ധനകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില് ചെക്കന്മാരെ അന്വേഷിച്ചു തുടങ്ങി. അപ്പോഴല്ലേ രസം.<br />
പൊക്കമുള്ളതിന്റെ ജാതകം ചേരില്ല..<br />
ജാതകം ചെരുന്നവന് പൊക്കം ഇല്ല..<br />
ഇത് രണ്ടും ഉള്ളവന് ഉടനടി കല്യാണം നടത്താനും പറ്റില്ല<br />
മാരെജു ബ്യൂറോയില് രജിസ്റ്റര് ചെയ്തു..<br />
ഒന്ന് രണ്ടു ബ്രോക്കര്മാരെയും കണ്ടു.<br />
അങ്ങനെ<br />
വിവാഹ മാര്ക്കറ്റില് എന്റെ പേരും രജിസ്റ്റര് ചെയ്യപ്പെട്ടു.<br />
--------------------------------------<br />
ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു പോയി. <br />
യുദ്ധകാലാടിസ്ഥാനത്തില് വിവാഹാലോചനകള് പുരോഗമിക്കുന്നു.<br />
അനുയോജ്യമായ ചെക്കന്മാരുടെ വിവരങ്ങളുമായി ബ്രോക്കര് വീട്ടില് എത്തി.<br />
പയ്യന്മാര് നിരവധി ഉണ്ട്.<br />
ജാതകം ചെരുന്നവയും ഉണ്ട്<br />
പക്ഷെ... പൊക്കം.<br />
അതൊരു പ്രശ്നം തന്നെയാണ്.<br />
അത്തരത്തില് ഉള്ള വളരെ കുറച്ചു പേരെ ഉള്ളൂ..<br />
എന്തായാലും ഓരോരുത്തരായി നോക്കാം.<br />
വിവാഹം എന്നത് എടുപിടി നടക്കേണ്ട കാര്യമല്ലല്ലോ?<br />
ബ്രോക്കര് വിശദീകരിച്ചു.<br />
പിന്നെ<br />
ഓരോ ചെക്കന്മാരുടെയും ഗുണഗണങ്ങള് വിവരിച്ചു.<br />
ഇനിയുള്ളത് പെണ്ണ് കാണല്<br />
------------------------------------<br />
എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്നതിനെപ്പറ്റി എന്റെ മനസ്സില് വ്യക്തമായ രൂപം ഉണ്ട്.<br />
വരുന്ന ഹതഭാഗ്യനോട് പറയുക..<br />
""സുഹൃത്തേ... ഞാന് ഇപ്പോള് വിവാഹത്തിനു പറ്റിയ ഒരു മാനസികാവസ്ഥയില് അല്ല. പിന്നെ ഈ പെണ്ണ് കാണല്. അത് വീട്ടുകാരെ ബോധിപ്പിക്കാന് വേണ്ടി മാത്രമാണ്. താങ്കള് സന്തോഷത്തോടെ തിരിച്ചു പൊയ്ക്കൊള്ളുക. താങ്കള്ക്കായി ഒരു പെണ്ണ് എവിടെയോ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ട്.""<br />
-----------------------------------<br />
പെണ്ണുകാണല് ചടങ്ങിനു മുന്നോടിയായി അച്ഛന് ചില വിശദീകരണങ്ങള് നടത്തി.<br />
ഇപ്പോള് വരാന് പോകുന്നത് ഒരു തിരുവനന്തപുരത്തുകാരന് ആണ്.<br />
ഗള്ഫില് ആണ് ജോലി.<br />
കൂടുതല് വിവരങ്ങള് വഴിയെ പറയും.<br />
പിന്നെ ഒരു കൊല്ലംകാരനും ഒരു കോഴിക്കോടുകാരനും ഉണ്ട് . കോഴിക്കോടുകാരന് മാര്യേജ് ബ്യൂറോ വഴി വന്നതാണ്.<br />
ദൂരം ഒരു പ്രശ്നം ആയതുകൊണ്ട് ആകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാണ്.<br />
ഒന്നുകൂടി ആലോചിക്കണം.<br />
കൊല്ലത്തുള്ളയാള്ക്ക് താല്പര്യം ഉണ്ട്.<br />
പക്ഷെ എന്തോ തിരക്കുകളാല് കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞേ വരാന് ഒക്കൂ.<br />
അല്ലേലും എല്ലാരും കൂടി ഒരുമിച്ചു വരാന് ഇത് സ്വയംവരം ഒന്നും അല്ലല്ലോ.<br />
-------------------------------------<br />
അച്ഛന് വല്യ വല്യ പദ്ധതികളൊക്കെ ആസൂത്രണം ചെയ്യുകയാണ്.<br />
ഒരാള് വരുന്നു..<br />
അടുത്തത് വെയിറ്റിംഗ് ലിസ്റ്റില്..,.<br />
വരട്ടെ..<br />
എവിടെ വരെ പോകും എന്ന് നമുക്ക് കാണാം.<br />
ഞാന് ഒരു എതിര്പ്പും പറഞ്ഞില്ല.<br />
-----------------------------------<br />
രണ്ടു ദിവസങ്ങള് കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോള് തിരുവനന്തപുരത്തുകാരന്റെ കൂടുതല് വിവരങ്ങള് കിട്ടി.<br />
പുള്ളിക്കാരന് ലീവിന് വന്നതാണ്.<br />
ദിവസങ്ങള്ക്കകം തിരികെ മടങ്ങും.<br />
ഒരു നിശ്ചയം നടത്തി വച്ചിട്ട് അടുത്ത ലീവിന് വരുമ്പോള് കല്യാണം.<br />
അങ്ങനെ നടത്തത്തക്ക ബന്ധങ്ങളാണ് അവര്ക്ക് താല്പര്യം.,.<br />
അച്ഛന് രണ്ടു മാസത്തിനകം കല്യാണം എന്നും പറഞ്ഞു നില്ക്കയാണ്...,.<br />
ആ തീരുമാനം എന്തായാലും മാറുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല.<br />
മിക്കവാറും ഈ ബന്ധം പെണ്ണുകാണല് വരെ പോകും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല,<br />
മോനെ മനസ്സില് ലഡ്ഡു പൊട്ടി...<br />
------------------------------------<br />
തിരുവനന്തപുരം എന്ന് കേള്ക്കുമ്പോഴേ മനസ്സിന് വല്ലാത്ത പേടിയാണ്. അനുഭവങ്ങള് പലതാണ്.<br />
പരാജയങ്ങളും (അതെപ്പറ്റി പിന്നീട് ഒരിക്കല് എഴുതാം).<br />
ചെറുക്കന് വീട്ടുകാരുടെ താല്പര്യങ്ങള് കൂടി അറിഞ്ഞതോടെ പെണ്ണുകാണല് വീണ്ടും ഇഴഞ്ഞു തുടങ്ങി.<br />
കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് കഴിയുമ്പോള് അങ്ങേരു അങ്ങേരുടെ പാട്ടിനു പോകും. വെറുതെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നതെന്തിനാ.<br />
അല്ലേലും തിരുവനന്തപുരം വേണ്ട അച്ഛാ..<br />
ഞാന് അച്ഛനെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞു പിന്നെ ഒരു വര്ഷം കഴിഞ്ഞു കല്യാണം എന്ന തീരുമാനത്തോട് എനിക്കും ഒരു താല്പര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കെട്ടിക്കുന്നേല് രണ്ടു മാസത്തിനകം കല്യാണം.<br />
അല്ലേല് എനിക്കിപ്പം കല്യാണം വേണ്ട.<br />
അച്ഛന് പോകുന്നത് വരെ എങ്ങനെ എങ്കിലും ഇത് നീണ്ടു പോകണം.<br />
എനിക്ക് അത്രയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ<br />
------------------------------------<br />
ബ്രോക്കര് വിടുന്ന ലക്ഷണം ഇല്ല.<br />
എന്തായാലും വന്നു കണ്ടിട്ട് പോട്ടെ.<br />
അതിനെന്താ..<br />
ഇത് വേണ്ടെങ്കില് നൂറെണ്ണം വേറെ കൊണ്ടു വരം.<br />
എന്നാലും ഒന്ന് കണ്ടിരിക്കാമല്ലോ?.<br />
ഈ ബ്രോക്കര്മാരുടെ രീതി അതാണ്.<br />
പിടിച്ചാല് പിന്നെ പിടി വിടാന് വല്യ പാടാ.<br />
കല്യാണ ബ്രോക്കര്മാരാകുമ്പോള് പ്രത്യേകിച്ചും.<br />
അവരുടെ കമ്മീഷന് കയ്യിലെത്തും വരെ അവര് അടങ്ങിയിരിക്കില്ല<br />
------------------------------------.<br />
വന്നു കണ്ടിട്ട് പോട്ടെ.<br />
അച്ഛന് സമ്മതം മൂളി.<br />
എന്തായാലും ഇത് നടക്കാന് പോണില്ല. ഞാന് ഉറപ്പിച്ചു. <br />
അങ്ങനെ..<br />
അത് തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടു.<br />
എനിക്കായുള്ള ആദ്യത്തെ പെണ്ണുകാണല്....,..<br />
<br />
<a href="http://aswanyachu.blogspot.in/2013/07/2.html" target="_blank">തുടർന്നു വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക </a><br />
<br />
തുടരും.............</div>
</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-21213627571557770652013-07-05T13:01:00.002+05:302013-07-26T13:01:55.286+05:30ഒരു പേരിടല് ചടങ്ങ്...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നമ്മള് രചിക്കുന്ന ഓരോ
ബ്ലോഗ്ഗും പിറന്നു വീഴുന്ന ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെയാണ്.</span><br />
<a name='more'></a><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ബ്ലോഗ്ഗിനു നമ്മള്
പേരിടുന്നു.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ബ്ലോഗ്ഗിനെ നമ്മള്
ശ്രദ്ധയോടെ അണിയിച്ചൊരുക്കുന്നു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ ബ്ലോഗ്ഗ് കാണാന് ആളുകള്
വരുന്നു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കമന്റുകള് പറയുന്നു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ചിലര് നല്ലത് പറയും..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ചിലര് കുറ്റം പറയും.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കൂടുതല് കൂടുതല് തലങ്ങളിലേക്ക് ബ്ലോഗ്ഗ്
വളരുന്നു</span>, <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ വളര്ച്ച
പോലെ.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു പിഞ്ചു കുഞ്ഞില്
നിന്നും പൂര്ണതയുള്ള ഒരു വ്യക്തിയായി അത് വളരുന്നു.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
--------------------------------------------- <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞാന് എന്താ ഈ പറഞ്ഞു
വരുന്നത് എന്നാവും നിങ്ങള് ചിന്തിക്കുന്നത്. ബ്ലോഗ്ഗിനെയും കുഞ്ഞിനേയും തമ്മില്
താരതമ്യം ചെയ്തു ഒരു പുതിയ പ്രബന്ധം രചിക്കാനുള്ള പുറപ്പാടിലാണ് എന്ന് തോന്നിയോ</span>?. <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വെറുതെ ചിന്തിച്ചു കാട്
കയറല്ലേ മാഷെ..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എനിക്ക് അങ്ങനെ
ദുരുദ്ദേശങ്ങള് ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പിന്നെ എന്തിന് എന്നാവും</span>?. <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കാര്യമുണ്ട്.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ ബ്ലോഗ്ഗിനെ ഒന്ന്
മാറ്റിയെടുക്കാന് പോകുന്നു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മനസ്സിലായില്ലേ </span>?.. <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ബ്ലോഗ്ഗിന് ഒരു പേരിടാന്
പോകുന്നു എന്ന്.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
------------------------------------------------ <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കുറച്ചു ദിവസ്സങ്ങളായി ഈ
ചിന്ത മനസ്സില് കേറിക്കൂടിയിട്ട്.</span>,. <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ബ്ലോഗ്ഗിനു ഒരു പേരിടണം.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പേര് മനസ്സില് മുന്പേ
ഉണ്ട്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പക്ഷെ
എന്തുകൊണ്ടോ..........</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇപ്പോഴുള്ള വരികള്
മാറ്റാന് തോന്നുന്നില്ല</span>,<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
------------------------------------------------<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞാന് </span>2011<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"> ലാണ് ആദ്യമായി
ബൂലോകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നത്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ സുഹൃത്ത് ആതിരയുടെ
നിര്ദ്ദേശപ്രകാരം അവളുടെ സഹായത്തോടെ ഞാന് എന്റെ ബ്ലോഗ് ഉണ്ടാക്കി.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അന്ന് എനിക്ക് ഒന്നും
അറിയില്ലായിരുന്നു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എങ്ങനെ പോസ്റ്റ് ഇടണം..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എങ്ങനെ ബ്ലോഗ്ഗിനെ മോടി
പിടിപ്പിക്കണം</span>?.. <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു നിശ്ചയവും ഇല്ല.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ബ്ലോഗ് നിര്മാണത്തിന്
ശേഷം ആതിര എന്നോട് പറഞ്ഞു എന്തെങ്കിലും ടൈപ്പ് ചെയ്ത് ബ്ലോഗ്ഗില് പോസ്റ്റ്
ചെയ്യാന്.</span>,.<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആദ്യത്തെ പോസ്റ്റ് ആണ്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്ത് എഴുതണം..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മനസ്സ് ശൂന്യം.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അന്ന് ആദ്യമായി എന്റെ
ബ്ലോഗ്ഗില് ഞാന് ആ വരികള് എഴുതി.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<b><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇവിടെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട്
പോകണേ...</span></b><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<b>-------------------------------------------------------------</b><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ അക്ഷരങ്ങള് ആണ് എന്റെ
ബ്ലോഗ്ഗിലൂടെ വന്ന ആദ്യത്തെ രചന.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അന്നത്തെ ആ എഴുത്തിനു ശേഷം
വീണ്ടും ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കുകളിലേക്ക്. ബ്ലോഗ്ഗും ആ പോസ്റ്റും അനാഥമായി
ബൂലോകത്ത് അലഞ്ഞു നടന്നു. ശ്രദ്ധിക്കാനോ വേണ്ട വിധം മോടി പിടിപ്പിക്കാനോ ആരും
ഇല്ലാതെ.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇതിനിടയില് ജീവിതത്തില്
പല മാറ്റങ്ങളും സംഭവിച്ചു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പഠനം കഴിഞ്ഞു..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വിവാഹം കഴിഞ്ഞു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അപ്പോഴൊന്നും ഒരിക്കല്പ്പോലും
ഞാന് ആ ബ്ലോഗ്ഗിനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതേയില്ല.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
---------------------------------------------------- <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വീണ്ടും....</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ എഴുതാം
എന്ന മോഹം മനസ്സില് നിന്നും മറ നീക്കി പുറത്തു വന്നു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞാന് എന്റെ ബ്ലോഗ്ഗിനെ
തിരഞ്ഞു പിടിച്ചു..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആര്ക്കും വേണ്ടാതെ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒറ്റപ്പെട്ടു വല്ലാതെ
മാനസിക സംഘര്ഷത്തിലായിരുന്നു എന്റെ ബ്ലോഗ്.</span>,. <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആരും നോക്കാനില്ലാതെ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു കോണില്
നിശ്ചലമായിരിക്കുന്ന ആ പോസ്റ്റ് എന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പാവം.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതിനെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി ഞാന്
പോയി..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു വലിയ
തെറ്റായിരുന്നില്ലേ അത്</span>?<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യണം.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
--------------------------------------------------------<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞാന് ആ വരികളെ ബ്ലോഗിന്റെ
പേരിന്റെ സ്ഥാനത്ത് പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. </span>'<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പ്രിയപ്പെട്ട എന്റെ ആദ്യ പോസ്റ്റെ..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇനി നീ ഇവിടെയിരുന്നു
കൊള്ളുക.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ ബ്ലോഗ് കാണാന്
വരുന്നവര് ആദ്യം നിന്നെ കാണും.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ശ്രദ്ധിക്കും.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതിനു ശേഷമേ അവര് മറ്റു
പോസ്റ്റുകള് കാണുകയുള്ളൂ...</span>'<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
-----------------------------------------------------<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പലരും എന്നോട് ചോദിച്ചു
അതിനെ അവിടുന്ന് മാറ്റാറായില്ലേ</span>?<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">സമയമായില്ല എന്ന് എനിക്ക്
തോന്നി.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പാവം.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">രണ്ടു വര്ഷത്തെ
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വേദന.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അത് എത്ര
അസഹനീയമായിരുന്നിരിക്കണം.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തനിച്ചല്ല നീ എന്ന് പറയാന്
ആരും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഈ ഞാന് പോലും.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
-------------------------------------------------------<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇന്ന് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട
പോസ്റ്റ് വളരെ സന്തോഷത്തിലാണ്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒത്തിരി പേര് അതിനെ കണ്ടു
കഴിഞ്ഞു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇനി എനിക്കതിനെ
സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞയക്കാം.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ലവലേശം കുറ്റബോധമില്ലാതെ.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
----------------------------------------------------<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ ബ്ലോഗ്ഗിനു ഒരു
പേര്..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ ചടങ്ങാണ് ഇനി
നടക്കാനുള്ളത്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരു പേരിടല് ചടങ്ങ്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വളരെ മുന്പേ
നിശ്ചയിച്ചതെങ്കിലും ഇടാന് വൈകിപ്പോയ ഒരു പേര്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ ജീവിതത്തോട് ചേര്ന്ന്
നില്ക്കുന്ന ഒരു പേര് വേണം എന്ന് എനിക്ക് മുന്പേ തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ജീവിതത്തില് പലപ്പോഴും
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെയും ഏകാന്തതയുടെയും കയ്പ്പും വേദനയും തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അപ്പോഴൊക്കെ മനസ്സ് എന്നോട്
മന്ത്രിക്കും...</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നീ തനിച്ചല്ല..</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ മന്ത്ര ധ്വനികളാണ്
പിന്നീടുള്ള എന്റെ ജീവിത യാത്രയില് എന്നെ തളരാതെ മുന്പോട്ടു കൊണ്ട് പോയത്.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഓരോ പ്രതിസന്ധികളിലും എന്റെ
മനസ്സ് എന്നോട് പറഞ്ഞു..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നീ തനിച്ചല്ല.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
--------------------------------------------------------------<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇന്ന് എനിക്കതിന്റെ അര്ഥവും
വ്യാപ്തിയും തിരിച്ചറിയാന് കഴിയുന്നു.</span><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഓരോ നിമിഷങ്ങളിലും ഞാന്
തിരിച്ചറിയുന്നു..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞാന് തനിച്ചല്ല</span>,.<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്റെ മനസ്സ് മാത്രമല്ല
എന്റെ ജീവിത പങ്കാളിയും ഇപ്പോള് എന്നോട് അത് പറയാറുണ്ട്..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നീ തനിച്ചല്ല.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതെ... ഞാന് തനിച്ചല്ല.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതെനിക്ക്
ബോധ്യമായിക്കഴിഞ്ഞു.</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇനി ഈ പ്രപഞ്ചത്തില് ഞാന്
എന്ന ഒരു കണിക ഒഴികെ മറ്റെല്ലാം അപ്രത്യക്ഷമായാലും അപ്പോഴും ഞാന് പറയും..</span> <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തനിച്ചല്ല ഞാന്.</span>,. <o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ ചിന്തയില് നിന്നും</span>,.... <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ
പ്രതീക്ഷയില് നിന്നും... എന്റെ ബ്ലോഗ്ഗിന്റെ പേരിടല് കര്മവും ഞാന് നിര്വഹിക്കുകയാണ്.</span>,.<o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<b><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തനിച്ചല്ല ഞാന്....</span></b><b>,.. </b><b><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തനിച്ചല്ല
ഞാന്</span></b><b>,... </b><b><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തനിച്ചല്ല
ഞാന്...</span></b><b>,..</b><o:p></o:p></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-31628070581660064882013-07-02T22:00:00.002+05:302013-07-06T00:43:26.533+05:30തിയേറ്ററിലേക്ക് ഒരു യാത്ര................<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
2000 ഡിസംബര് മാസം.<br />
<div>
എനിക്ക് അന്ന് പ്രായം ഏകദേശം 10 വയസ്സ്. </div>
<div>
വലിയ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു ഞാന്..,. </div>
<div>
കാരണമെന്തെന്നോ?<br />
<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
ഞാന് ഒരു യാത്ര പോവുകയാണ്.</div>
<div>
ഇപ്പോള് നിങ്ങള് വിചാരിക്കുന്നുണ്ടാകും ഞാന് എവിടെ എങ്കിലും ടൂര് പോവുകയാണെന്ന്. </div>
<div>
ക്രിസ്മസ് അല്ലെ?<br />
സ്കൂള് അവധി ആണ്,. </div>
<div>
സംശയം ന്യായം.</div>
<div>
പക്ഷെ......</div>
<div>
എന്റെ യാത്ര ഒരു തിയേറ്ററിലേക്കാണ്.</div>
<div>
മനസിലായില്ലേ? </div>
<div>
ഞാന് ഒരു സിനിമ തിയേറ്ററില് പോകുകയാണ്..<br />
ഇതില് എന്താണിത്ര പറയാന് എന്നാവും?/<br />
ഞാന് ആദ്യമായാണ് സിനിമ കാണാന് തിയേറ്ററില് പോകുന്നത്.!<br />
അത് വരെയും സിനിമ തിയേറ്ററിനെ പറ്റി കേട്ടറിവുകള് മാത്രമേ ഉള്ളൂ... പലരില് നിന്നായി അറിഞ്ഞ കുറേ കാര്യങ്ങള്. ...,..<br />
എല്ലാം കൂടി ചേര്ത്തു വച്ചു അവ്യക്തമായ ഒരു രൂപം.<br />
എന്റെ മനസ്സില് അതായിരുന്നു സിനിമ തിയേറ്റര്,..<br />
---------------------------------------------<br />
സിനിമയ്ക്ക് പോകുന്നത് എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു വല്യ കാര്യമായിരുന്നു അന്ന്.<br />
കാരണം.....<br />
എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളില് ഞാന് മാത്രമേ സിനിമ തിയേറ്ററില് പോകാതെയുള്ളൂ. <br />
സിനിമ സംബന്ധിയായ ഒരു ചര്ച്ചയ്ക്കിടയില് ഒരിക്കല് ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ് ടീച്ചര് ഞങ്ങളോട് ചോദിച്ചു?<br />
"സിനിമ തിയേറ്ററില് പോകാത്തവര് ആരോക്കെയുണ്ട്?"<br />
എന്നോടൊപ്പം എന്റെ കൂട്ടുകാരുടെയും കൈകള് ഉയരും എന്ന് ഞാന് കരുതി. പക്ഷെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.<br />
അന്ന് തൊട്ടു എന്റെ മനസ്സില് ഒരേ ഒരു ചിന്ത മാത്രം.<br />
എങ്ങനെ എങ്കിലും തിയേറ്ററില് സിനിമ കാണാന് പോകണം.<br />
ആരോട് പറയും?.<br />
അച്ഛന് വിദേശത്താണ്.<br />
അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.<br />
ഒറ്റയ്ക്ക് അമ്മ എന്നേം കൊണ്ട് സിനിമ തിയേറ്ററില് പോകില്ല എന്ന് ഉറപ്പാണ്. എന്റെ മോഹം ഞാന് മനസ്സില് തന്നെ കുഴിച്ചു മൂടി.<br />
എങ്കിലും ഉള്ളിന്റെയുള്ളില് അതൊരു അതിമോഹമായി വളര്ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു..<br />
--------------------------------------------<br />
അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം, ഞാന് തുടക്കത്തില് പറഞ്ഞില്ലേ......... ആ ദിവസം വന്നെത്തി.<br />
ക്രിസ്മസ് അവധി പ്രമാണിച്ച് മാമന്റെ വീട്ടില് ആയിരുന്നു ഞങ്ങള്. അന്ന്. വൈകുന്നേരം മാമന് ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു.<br />
നമുക്ക് സിനിമയ്ക്ക് പോവാം.....<br />
എത്രയോ നാള് ആയുള്ള മോഹമാണ് പൂവണിയാന് പോകുന്നത്.<br />
എന്റെ സന്തോഷത്തിനു അതിരില്ലായിരുന്നു.<br />
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില് മാത്രം ഞാന് കണ്ടിട്ടുള്ള, ചേച്ചിയുടെയും കൂട്ടുകാരുടെയും വാക്കുകളില് നിന്നും ഞാന് കേട്ടിട്ടുള്ള സിനിമ തിയേറ്റര്..,.. അവിടെക്കാണ് ഞാന് പോകുന്നത്.<br />
ചേച്ചി പറഞ്ഞു ഒരു ഏകദേശ രൂപം മനസ്സിലുണ്ട്.<br />
മുന്[പില് വലിയ ഒരു TV ഉണ്ടാവും.<br />
അതിലൂടെയാണ് നമ്മള് കാണുക. <br />
നിര നിരയായി കസേരകള്. ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.<br />
സൂക്ഷിച്ചു ഇരിക്കണം.<br />
അല്ലെങ്കില് കസേരയില് നിന്നും വീണു പോകും.<br />
ഇതൊക്കെയാണ് തിയേറ്ററിലേക്ക് പോകുമ്പോള് ആകെ മനസ്സില് ഉള്ളത്.,.<br />
-----------------------------------------------<br />
അങ്ങനെ ഞങ്ങള് തിയേറ്ററില് എത്തി.<br />
കാണാന് പോകുന്നത് മോഹന്ലാലിന്റെ പടം ആണെന്ന് മാമന് പറഞ്ഞു.<br />
ദൂരെ നിന്നേ കണ്ടു.<br />
മോഹന്ലാലിന്റെ ഫോട്ടോ പതിച്ച വലിയ ബോര്ഡുകള്.,.. പോസ്റ്ററുകള്......,..... അതിനു താഴെ വലിയ അക്ഷരത്തില് എഴുതിയിരിക്കുന്നു-ദേവദൂതന്.//.,.<br />
അപ്പോള് അതാണ് സിനിമയുടെ പേര്.<br />
ദേവ ദൂതന്.,.<br />
കൊള്ളാം.<br />
ഒരു ഗമയൊക്കെ ഉണ്ട്.<br />
തിരിച്ചു സ്കൂളില് ചെല്ലുമ്പോള് കുട്ടികളോട് പറയാനായി ആ പേര് പല ആവര്ത്തി മനസ്സില് പറഞ്ഞു.<br />
മറന്നു പോകരുതല്ലോ..<br />
--------------------------------------------------<br />
ഗേറ്റില് തിയേറ്ററിന്റെപേര് കണ്ടു. സ്വാമിജി.<br />
ഞങ്ങള് ഗേറ്റും കടന്നു തിയേറ്ററിനകത്തെക്ക് പ്രവേശിച്ചു.<br />
ടിക്കറ്റ് കൌണ്ടറിന് മുന്പില് നല്ല തിരക്ക്...<br />
മാമന് അമ്മയെ ടിക്കറ്റ് എടുക്കാന് ഏല്പിച്ചു.<br />
എന്താണ് മാമന് പോയി ടിക്കറ്റ്എടുത്താല്?<br />
അമ്മയെ എല്പിച്ചതെന്തിനാണ്.<br />
എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല.<br />
അമ്മ ടിക്കെറ്റും കൊണ്ട് വന്നു.<br />
മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ളതായിരുന്നു ആ ടിക്കറ്റ്..,.<br />
തിരിച്ചു പോകുമ്പോള് അവ കൈക്കലാക്കണം.<br />
ഞാന് മനസ്സില് ഉറപ്പിച്ചു.<br />
അങ്ങനെ തിയേറ്ററിലേക്ക്....<br />
-----------------------------------------<br />
ആളുകള് തിക്കി തിരക്കി മുന്നിലൂടെ പോവുകയാണ്.<br />
അവര്ക്കിടയിലൂടെ ഞങ്ങളും.<br />
വാതിലില് ഒരു കാവല്ക്കാരന്...,..<br />
അയാള് ഓരോ ടിക്കെറ്റും കയ്യില് വാങ്ങി പരിശോധിക്കുന്നു.<br />
ഞങ്ങള്ടെ ടിക്കെറ്റിന് ബാല്ക്കണി എന്നാണത്രെ പേര്.<br />
മാമന് അമ്മയോട് പറയുന്ന കേട്ടു ബാല്ക്കണി ടിക്കറ്റ് എടുക്കണേ എന്ന് .<br />
ആ ടിക്കറ്റ് എടുത്തവര് പുറകില് ആണ് ഇരിക്കുക.<br />
അല്ലാത്തവര് മുന്നിലും.<br />
ഇതെന്തൊരു ഏര്പ്പാടാണ്.<br />
ഒത്തിരി പൈസ കൊടുക്കുന്നവര് പിന് സീറ്റിലും കുറച്ചു പൈസ കൊടുക്കുന്നവര് മുന് സീറ്റിലും.<br />
എനിക്ക് മുന് സീറ്റില് ഇരിക്കാനായിരുന്നു ആഗ്രഹം.<br />
പിന്നില് ഇരുന്നാല് എങ്ങനെ കൃത്യമായി കാണാനാകും.?<br />
മുന്നില് ഇരിക്കുന്നവര് മറഞ്ഞിരിക്കില്ലേ?.. <br />
ഉത്സവ പറമ്പുകളില് നാടകം കാണാന് ഞാന് പോകാറുണ്ട്.<br />
അപ്പോളൊക്കെ മുന്നില് ഇരിക്കാനെ നോക്കൂ.<br />
പിന്നില് ഇരുന്നാല് കാണാന് പറ്റുക മുന്നിലിരിക്കുന്നവന്റെ തല മാത്രമായിരിക്കും.<br />
പിറകിലെ ടിക്കറ്റ് എടുത്തതില് എനിക്ക് നല്ല ദേഷ്യം തോന്നി.<br />
ഇനി മറ്റുള്ളവരുടെ തലയും കണ്ടു മടങ്ങേണ്ടി വരുമോ?<br />
എന്തായാലും അകത്തു കയറുമ്പോള് അറിയാം.<br />
----------------------------------------<br />
ഞങ്ങള് വാതില്ക്കലെത്തി.<br />
കാവല്ക്കാരന് ടിക്കറ്റ് വാങ്ങി.<br />
സീറ്റ് ചൂണ്ടി കാണിച്ചു.<br />
പിന്നെ..<br />
നിഷ്കരുണം ആ ടിക്കെറ്റിനെ രണ്ടായി കീറി.<br />
ദുഷ്ടന്.,.<br />
ഈ കീറിയ ടിക്കറ്റാണോ ഞാന് കൂട്ടുകരെ കൊണ്ട് കാണിക്കുക.<br />
അവര് എന്ത് കരുതും.<br />
കീറിയ ടിക്കറ്റ് കാണിച്ചാല് അവര് വിചാരിക്കും ഞാന് വഴിയില് നിന്നോ മറ്റോ പെറുക്കിയെടുത്തതാണെന്ന്..<br />
അയാളുടെ തലക്കിട്ടു കൊടുക്കുകയാണ് വേണ്ടത്.<br />
ആരേലും ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമോ?<br />
-----------------------------------------<br />
അങ്ങനെ ഞാന് ആ വാതിലും കടന്നു അപ്പുറത്തേക്ക്.<br />
ഉള്ളില് അരണ്ട വെളിച്ചം മാത്രം.<br />
നിര നിരയായി കസേരകള്..,..<br />
ചിലത് ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.<br />
മറ്റുള്ളവയില് അപരിചിതമായ മുഖങ്ങള്.,.<br />
ഓരോ വരി കസേരയും തൊട്ടു മുന്പുള്ളവയെക്കാള് അല്പം ഉയരത്തിലാണ്.<br />
അപ്പോള് അതാണ് കാര്യം.<br />
പുറകില് ഇരുന്നാലും എല്ലാം കാണാം.<br />
ഭാഗ്യം.<br />
------------------------------------------<br />
മാമന് ഞങ്ങളുടെ സീറ്റ് കണ്ടു പിടിച്ചു.<br />
ചുവരിനരികിലുള്ള കസേരയാണ് എനിക്ക് കിട്ടിയത്.<br />
കസേര ഞാന് ഒന്ന് കുലുക്കി നോക്കി.<br />
ചേച്ചി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് സൂക്ഷിച്ച് ഇരിക്കണം എന്ന്.<br />
എന്റെ കസേര കുലുക്കം ഒന്നും ഇല്ല.<br />
നല്ല സ്ട്രോങ്ങ് ആണ്.<br />
ഞാന് ശ്രദ്ധയോടെ കസേരയില് ഇരുന്നു.<br />
കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല.<br />
ആദ്യമായി സിനിമ കാണുകയല്ലേ?<br />
ചാരിയിരുന്നു കാണാം.<br />
ഞാന് പതിയെ കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു<br />
പ്ധും.<br />
എന്താ സംഭവിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലായില്ല.<br />
അമ്മാ ഞാന് വീണേ എന്ന് ഒരു നില വിളി മാത്രമേ ഓര്മ ഉള്ളൂ.<br />
ഞാന് ഏതോ കുഴിയില് വീണു എന്നാണു തോന്നിയത്.<br />
കസേരയുടെ എവിടൊക്കെയോ ഇളകി കിടക്കുകയാണ്.<br />
അരികെ അമ്മയുടെ ചിരി കേട്ടു.<br />
എല്ലാ കസേരകളും അങ്ങനെ തന്നെയാണെന്ന് അപ്പോളാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്.<br />
ചാരിയിരുന്നു സിനിമ കാണേണ്ടവര്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള സംവിധാനമാണ് പോലും.<br />
അമ്മ വിശദീകരിച്ചു തന്നു<br />
എന്തായാലും ഇനി ചാരി ഇരിക്കില്ല.<br />
നേരെ ഇരുന്നു കണ്ടാല് മതി.<br />
ഞാന് ഉറപ്പിച്ചു.<br />
---------------------------------------<br />
അവിടവിടെ അടക്കിപിടിച്ച സംസാരങ്ങള്.,..<br />
ആളുകള് വന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.<br />
തുടങ്ങേണ്ട സമയം ആയില്ലേ?.<br />
എന്റെ ക്ഷമ നശിച്ചു തുടങ്ങി.<br />
അരണ്ട വെളിച്ചത്തില് ഞാന് ആ തിയേറ്റര് മുഴുവനും ഒന്നോടിച്ചു നോക്കി. ഭിത്തികള് വല്ലാതെ പരുക്കനാണ്.<br />
എത്ര വല്യ തിയേറ്റര് ആണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടെന്താ...<br />
ഭിത്തി ഒന്ന് തേച്ചു മിനുക്കി ഇടാന് പോലും മിനക്കെട്ടില്ല.<br />
പിശുക്കന്മാര്.,.<br />
സിനിമ ഇപ്പോള് തുടങ്ങും.<br />
അമ്മ പറഞ്ഞു.<br />
അപ്പോള് ആണ് ഞാന് മുന്പിലെ സ്ക്രീന് ശ്രദ്ധിച്ചത്.<br />
TV ഇല്ലാതെ എങ്ങനെ സിനിമ കാണിക്കും.<br />
മുന്പില് ഒരു വെളുത്ത കര്ട്ടന് പോലെ എന്തോ ഒന്ന് മാത്രമാണുള്ളത്. ചിലപ്പോള് അതിന്റെ പിറകിലായിരിക്കും TV.<br />
സിനിമ തുടങ്ങുമ്പോള് കര്ട്ടന് പോങ്ങുമായിരിക്കും.<br />
---------------------------------------<br />
വെളിച്ചം അണഞ്ഞു.<br />
ഇനി നിമിഷങ്ങള്ക്കകം കര്ട്ടന് പൊങ്ങും.<br />
ഇമ വെട്ടാതെ സ്ക്രീനിലേക്ക് തന്നെ ഞാന് നോട്ടം ഉറപ്പിച്ചു.<br />
അതാ സ്ക്രീനില് ചിത്രങ്ങള് തെളിയുന്നു.<br />
ആകാംഷയും അതിലേറെ അദ്ഭുതവും തോന്നി.<br />
ആ സ്ക്രീനില് തന്നെയാണ് സിനിമ കാണുന്നത്.<br />
പക്ഷെ എങ്ങനെ?.<br />
ഞാന് ഏതോ ജാല വിദ്യക്കാരന്റെ മുന്പിലാനെന്നും അയാള് എന്റെ മുന്പില് മാജിക് കാണിക്കയാനെന്നും എനിക്ക് തോന്നി.<br />
പല തരം വര്ണങ്ങള്.,.<br />
അവ ചേര്ന്ന് ഓരോ രൂപങ്ങള് തെളിഞ്ഞു വരുന്നു. എവിടെ നിന്നൊക്കെയോ മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദങ്ങള്.,.<br />
---------------------------------------<br />
സ്ക്രീനില് മോഹന്ലാലില്ന്റെ രൂപം കണ്ടപ്പോള് തിയേറ്ററില് വല്ലാത്ത ഒരു ആരവം ഉയര്ന്നു.<br />
എല്ലാവരുടെയും ഒപ്പം ഞാനും കയ്യടിച്ചു.<br />
ചിലപ്പോഴൊക്കെ പുറകില് ശബ്ദങ്ങള് കേട്ട് അറിയാതെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അതൊക്കെ സിനിമയിലെ ശബ്ദങ്ങള് എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു ചമ്മലോടെ വീണ്ടും സ്ക്രീനിലേക്ക്.<br />
പേടിപ്പെടുത്തുന്ന പല രംഗങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു അതില്.,.<br />
ഓരോ തവണ അത്തരം രംഗങ്ങള് വരുമ്പോഴും ഞാന് അറിയാതെ പിന്നിലേക്ക് ചായും.<br />
കുഴിയില് വീണു പോകുമോ എന്നാ ഭയത്തില് പിന്നെ മുന്നിലേക്കും. എല്ലാവരും പരിസരം മറന്നു ബഹളം വയ്ക്കുകയാണ്. പൊട്ടിച്ചിരികള്.,. കൂക്കു വിളികള്.,. മറ്റെല്ലാം മറന്നു എല്ലാവരും ആഘോഷിക്കുകയാണ്. ആ കെട്ടിടം മറ്റൊരു ലോകമാണ്.<br />
എല്ലാവരും അവരവരെ തന്നെ മറന്നു പോകുന്ന ലോകം.<br />
--------------------------------------<br />
ഇന്റെര്വല് ആയപ്പോള് മാമന് പുറത്തേക്കു പോയി.<br />
കഴിക്കാന് കുറേ സാധനങ്ങളും വാങ്ങി വന്നു.<br />
മറ്റുള്ളവരും എന്തൊക്കെയോ വാങ്ങി കൊണ്ട് വരികയും പങ്കു വയ്ക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.<br />
മറ്റൊരിടത്തും ഇല്ലാത്ത ഒരു ഒത്തൊരുമ<br />
അത് തിയേറ്ററില് ആകമാനം കാണാം.<br />
---------------------------------------<br />
ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷമുള്ള ചില രംഗങ്ങള് പേടിപ്പെടുത്തുന്നവയായിരുന്നു.<br />
ഭയത്തോടെയാണ് പിന്നെ ഞാന് സിനിമ കണ്ടു തീര്ത്തത്.<br />
അഗ്നി ജ്വാലകള് എന്റെ നേര്ക്ക് ചീറിയടുക്കുന്നതായും നായ കുറച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ മുന്നിലേക്ക് വരുന്നാതായും ഒക്കെ എനിക്ക് തോന്നി.<br />
ആ രണ്ടര മണിക്കൂര് മറ്റെല്ലാം മറന്നു ഞാന് സിനിമ കണ്ടു.<br />
----------------------------------------<br />
സിനിമ അവസാനിച്ചപ്പോള് വല്ലാത്ത സങ്കടം തോന്നി.<br />
തിയേറ്ററില് ഇരുന്നു മതിവന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.<br />
പക്ഷെ പോയല്ലേ പറ്റൂ.<br />
അങ്ങനെ ഒത്തിരി സങ്കടത്തോടെയും ഇത്തിരി സന്തോഷത്തോടെയും ഞാന് ആ തിയേറ്ററിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു.<br />
---------------------------------------<br />
ദിവസങ്ങള്ക്കു ശേഷം സ്കൂളില് എത്തിയപ്പോള് പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും ചേര്ത്തു ഞാന് എന്റെ സിനിമാ വിശേഷങ്ങള് കൂട്ടുകാര്ക്ക് മുന്നില് അവതരിപ്പിച്ചു.<br />
സിനിമയേക്കാള് സിനിമാ തിയേറ്റര് ആണ് എന്റെ വാക്കുകളില് കൂടുതലും കഥാപാത്രമായത്.<br />
അത്രയ്ക്കും മനസ്സില് വല്ലാതെ പതിഞ്ഞു ആ തിയേറ്റര് യാത്ര.<br />
----------------------------------------.<br />
ആ തിയേറ്റര് യാത്രക്ക് ശേഷം പിന്നീട് വിവാഹം കഴിയും വരെ 'CID മൂസ', 'കാഴ്ച', 'രസതന്ത്രം', 'കഥ പറയുമ്പോള്', 'മല്ലു സിംഗ്' എന്നീ സിനിമകള് കൂടി കണ്ടു.<br />
വിരലിലെണ്ണാവുന്ന അത്രയും കുറച്ചു എണ്ണം സിനിമകള്..,.<br />
ഓരോ തവണയും തിയേറ്ററില് എത്തുമ്പോള് മനസ്സ് അറിയാതെ ആ അഞ്ചാം ക്ലാസ്സുകാരിയിലേക്ക് പോകും.<br />
അന്ന് കണ്ട അതേ ആവേശത്തോടെ സിനിമ കാണും.<br />
തിയേറ്ററിലെ കസേരകളും പരുക്കന് ചുവരുകളും കാണുമ്പോള് ആ പഴയ കൊച്ചു പെണ് കുട്ടിയിലെ നിഷ്കളങ്കതയോര്ത്തു പുഞ്ചിരിക്കും.<br />
---------------------------------------<br />
വിവാഹ ശേഷം 'അയാളും ഞാനും തമ്മില്' മുതല് 'സെല്ലുലോയിഡ്' വരെ ഒരു പിടി ചിത്രങ്ങള്.,<br />
എല്ലാം ഉമേഷേട്ടനോടൊപ്പം ആണ് തിയേറ്ററില് പോയി കണ്ടത്.<br />
ഓര്മയില് തങ്ങി നില്ക്കുന്ന കുറേ നിമിഷങ്ങള്., രസകരമായ കുറേ സംഭവങ്ങള്.,... (അതിനെപ്പറ്റി മറ്റൊരവസരത്തില് എഴുതാം). കുട്ടിത്തം വിട്ടു മാറേണ്ട സമയം കഴിഞ്ഞു എന്നറിയാമെങ്കിലും തിയേറ്ററുകളില് പലപ്പോഴും ഞാന് ആ പഴയ അഞ്ചാം ക്ലാസ്സുകാരിയാകും.<br />
സൂപ്പര് താരങ്ങളെ കയ്യടിച്ചും കൂക്കുവിളിച്ചും വരവേല്ക്കും.<br />
തിയേറ്റര് വിട്ടിറങ്ങുംമ്പോഴും മനസ്സില് അന്നത്തെ ആദ്യ യാത്രയുടെ ഓര്മ്മകള് ബാക്കിയുണ്ടാകും.<br />
ഒരിക്കലും മരിക്കാത്ത ഓര്മ്മകള്..,.<br />
<br /></div>
</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-27201218902819822752013-06-24T17:01:00.002+05:302013-06-29T00:34:39.375+05:30വീണ്ടും............<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഇത് എവിടെയാണ്?...<br />
തലയ്ക്കു വല്ലാത്ത മരവിപ്പ്.<br />
ഒന്നും ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.<br />
അവൾ ചുറ്റും നോക്കി...........<br />
താൻ ഏതോ മുറിയിൽ കിടക്കുകയാണ്.<br />
തലയ്ക്കു മുകളിൽ ഒരു ഫാൻ കറങ്ങുന്നുണ്ട്.<br />
<a name='more'></a><br />
അരികിൽ ഒരു ടേബിൾ.<br />
അതിനു പുറത്ത് എന്തൊക്കെയോ സാധനങ്ങൾ വച്ചിട്ടുണ്ട്.<br />
ഇത് ആരുടെ മുറിയാണ്?...<br />
തനിക്കു എന്താണ് പറ്റിയത്?...<br />
താൻ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി?...<br />
മനസ്സില് നൂറു നൂറു ചോദ്യങ്ങള്..,..<br />
-------------------------------------<br />
<br />
അവൾ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുനേല്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.<br />
കഴിയുന്നില്ല.<br />
കാലുകൾ തളർന്നു പോകും പോലെ.<br />
തനിക്കെന്താണ് പറ്റിയത്.<br />
ഓർക്കുമ്പോൾ അവ്യക്തമായ ചില രൂപങ്ങൾ മാത്രം.<br />
അവൾ കൈകളിലേക്ക് നോക്കി.<br />
കൈതണ്ടയിൽ ഒരു ചുവന്ന ട്യൂബ്.<br />
അതിനെ മറ്റേ അറ്റം അടുത്തുള്ള ഒരു സ്റ്റാൻഡിലെ ബ്ലഡ് ബാഗുമായി കണക്ട് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.<br />
അപ്പോള്...,...<br />
ഇത് ഒരു ഹോസ്പിറ്റൽ ആണ്.<br />
പക്ഷെ എന്തിനു താൻ ഇവിടെ??... തനിക്കു എന്താണ് പറ്റിയത്?<br />
അവൾക്കു തല പെരുക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.<br />
എന്തൊക്കെയോ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു!.<br />
ആരോടാ ഒന്ന് ചോദിക്കുക?.<br />
കുറച്ചു വെള്ളം കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ.<br />
തൊണ്ട വരളുന്നു.<br />
അവൾ കൈ ഉയർത്തി ടേബിളിനു മുകളിൽ പരതി.<br />
അവിടെ ഒരു ബോട്ടില് ഉണ്ടായിരുന്നു...<br />
................................<br />
ബോട്ടില് തുറക്കാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് ആണ് അവള് കൈ വിരലുകള് ശ്രദ്ധിച്ചത്.<br />
തന്റെ വിരലുകല്ക്കിതെന്തു പറ്റി.<br />
തന്റെ സുന്ദരമായ നഖങ്ങള് ആരാണ് ഇങ്ങനെ വൃത്തികേടാക്കിയത്. മുഴുവന് നഖങ്ങളും മുറിച്ചു കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു. .<br />
അതും താന് അറിയാതെ....<br />
ഇത് അറിയുമ്പോള് വിനു തന്നോട് കലഹിക്കും...<br />
തീര്ച്ച.<br />
വിനു... വിനോദ്.<br />
അവന് എവിടെ പോയി.<br />
തനിക്കിതെന്തു പറ്റി. ഒന്നും ഓര്ത്തെടുക്കാന് കഴിയാതതെന്തേ?.<br />
ഇന്ന് എത്രയാണ് തീയതി?.<br />
ഇത് ഇതു മാസം.<br />
ഓര്മയില് തെളിയുന്ന അവസാന ദിവസം മാര്ച്ച് 5.<br />
അപ്പോള് ഇന്ന് ആറോ ഏഴോ..<br />
തന്റെ പേരെന്താണ്? മായ എന്ന് തന്നെ അല്ലെ?.<br />
"ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ ഇവിടെ? ".<br />
അവള് ആരോടെന്നില്ലാതെ ചോദിച്ചു?.<br />
ആരോ നടന്നുവരുന്ന ശബ്ദം.<br />
ആരായിരിക്കും വരിക?.<br />
വിനു?.<br />
അവന് ചിലപ്പോള് വെളിയില് ഉണ്ടാകും.<br />
തന്റെ അരികിലേക്ക് വരുന്ന ആളെ അവള് അല്പം അതിശയത്തോടെ നോക്കി.<br />
അമ്മ....<br />
അമ്മയ്ക്കിതെന്തു പറ്റി.<br />
ആകെ ക്ഷീണിച്ചു..<br />
ഒരു പട്ടിണികോലം പോലെ.<br />
അമ്മയെ മുന്പ് ഇങ്ങനെ കണ്ടിട്ടേയില്ല.<br />
"അമ്മാ എനിക്കെന്താ പറ്റിയത്? ഞാന് എങ്ങനെ ഇവിടെ?."-അവള് ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു.<br />
മറുപടി ഒരു തേങ്ങിക്കരച്ചിലായിരുന്നു.<br />
ഈ അമ്മ ഇങ്ങനെ കരയുന്നതെന്തിനാണ്?.<br />
"പറ അമ്മാ എന്നെ വട്ടുപിടിപ്പിക്കാതെ? എനിക്കെന്താ പറ്റിയത്?"<br />
"മോള്ക്ക് എന്നെ തിരിച്ചറിയാന് പറ്റുന്നുണ്ടോ?"-അവര് തേങ്ങലോടെ ചോദിച്ചു.<br />
എന്ത് മണ്ടന് ചോദ്യം? അതെന്തേ അമ്മ അങ്ങനെ ചോദിക്കുന്നത്? തിരിച്ചറിയാതിരിക്കാന് അമ്മയ്ക്ക് എന്താ വ്യത്യാസം.<br />
മുഖം അല്പം ക്ഷീണിച്ചിട്ടുണ്ട്.<br />
അത്ര അല്ലേ ഉള്ളൂ......<br />
അവള്ക്കു ചിരി വന്നു.<br />
ഈ അമ്മ ചിലപ്പോള് അങ്ങനെ ആണ്.<br />
ചോദിക്കുന്നതും പറയുന്നതും ആര്ക്കുംതന്നെ മനസിലാകില്ല.<br />
------------------------------------------<br />
"അമ്മ എനിക്ക് ഒന്ന് എഴുനേല്ക്കണം".<br />
അവള് അവരുടെ കൈയില് പിടിച്ചു.<br />
"വേണ്ട മോളെ ഇപ്പോള് എഴുനെല്ക്കണ്ട"-. അവര് തടഞ്ഞു.<br />
ഇതെന്താണിത്?<br />
ഇനി വല്ല അപകടവും സംഭവിച്ചോ തനിക്കു?<br />
കാല് അനക്കാന് കഴിയുന്നുണ്ടോ?<br />
അവള് കാലുകള് ചലിപ്പിച്ചു നോക്കി.<br />
ഭാഗ്യം കാലിന് കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല.<br />
പിന്നെ....<br />
ഈ വയറില് എന്തിനാണ് ഈ കെട്ട്?.<br />
വയറിനു വല്ലാത്ത മരവിപ്പ്.<br />
അപ്പോള് അതാണ് കാര്യം.<br />
താന് എന്തോ സര്ജറി കഴിഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ്.<br />
താന് ചിലപ്പോള് തല ചുറ്റി വീണിരിക്കാം.<br />
ഹോസ്പിറ്റലില് കൊണ്ട് വന്നപ്പോള് എന്തേലും അസുഖം.<br />
അതിനു ഒരു സര്ജറി..<br />
അത്രേ ഉള്ളൂ.<br />
അവള്ക്കു ചിരി വന്നു.<br />
അമ്മയുടെ മുഖം കണ്ടാല് അടുത്ത നിമിഷം താന് മരിച്ചു പോകും എന്ന് തോന്നും....<br />
---------------------------------<br />
അമ്മ വന്നിട്ട് സമയം കുറച്ചായി.<br />
ചോദിച്ചിട്ടാണേല് ഒന്നും പറയുന്നുമില്ല.<br />
പാവം അമ്മ.<br />
ഒത്തിരി വിഷമിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് താന്..,.<br />
വിനുവുമായുള്ള ബന്ധം ഏറെ എതിര്ത്തത് അമ്മ ആയിരുന്നു.<br />
വിനുവിനെ അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു.<br />
തന്റെ കോളേജ്മേറ്റ് ആയിരുന്നു വിനു.<br />
ആരും കുറ്റം പറയില്ല.<br />
പക്ഷെ ജാതി വേറെ ആണ്.<br />
അത് അമ്മയ്ക്ക് അംഗീകരിക്കാനായില്ല.<br />
ഇല്ലത്തുള്ളവരുടെ എതിര്പ്പിനെ അമ്മയ്ക്ക് ഭയമായിരുന്നു.<br />
പക്ഷെ താന് ഉറച്ചു നിന്നു.<br />
ഒടുവില് താന് എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു താന് ആ വീട് വിട്ടിറങ്ങിയപ്പോള് നിറ കണ്ണുകളോടെ നോക്കി നിന്ന അമ്മയുടെ മുഖം ഇന്നും ഓര്മയുണ്ട്.<br />
പിന്നെ എന്നാണു അമ്മ തന്റെ അരികില് എത്തിയത്.<br />
അന്ന്..<br />
താന് ഒരു അമ്മയാകാന് പോകുന്നുവെന്ന് അറിഞ്ഞ ദിവസം..<br />
------------------------------<br />
താന് ഇത് വരെ അതിനെ കുറിച്ച് ഓര്ക്കാഞ്ഞതെന്തേ?.<br />
അവള് ഒരു ഞെട്ടലോടെ തന്റെ വയറില് അമര്ത്തി.<br />
ഇനി തന്റെ കുഞ്ഞിനെന്തെങ്കിലും.<br />
ഇത് മാസം മൂന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഉള്ളൂ.<br />
ഈശ്വരാ....<br />
തന്റെ ചിന്തകളൊക്കെ തെറ്റായിരിക്കണേ..<br />
അവളുടെ മനസ്സില് ഭയം വര്ദ്ധിച്ചു.<br />
"അമ്മേ.. എന്റെ കുഞ്ഞിനെന്തെങ്കിലും"...ചോദിക്കുമ്പോള് അവളുടെ ചുണ്ടുകള് വിറച്ചു.<br />
"ഒന്നും ഇല്ല മോളെ..<br />
അവള് ഉടനെ തന്നെ നിന്റെ അരികില് എത്തും."<br />
അവരുടെ മറുപടി അമ്പരപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു.<br />
ഈ അമ്മ ഇതെന്തൊക്കെയാണ് പറയുന്നത്.<br />
പരസ്പര ബന്ധം ഇല്ലാതെ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പുകയാണ്.<br />
വിനു ഒന്ന് വന്നിരുന്നെങ്കില്.,..<br />
വിനു..<br />
ഓര്മയില് തെളിയുന്ന അവസാന നിമിഷം ഏതാണ്?- അവള് ഓര്ത്തു നോക്കി.<br />
അന്ന്....<br />
മാര്ച്ച് 5 ശിവരാത്രി ദിവസം വൈകുന്നേരം.<br />
ശിവ ക്ഷേത്രത്തില് എന്തോ നേര്ച്ച ഉണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു പോയതാ..<br />
പിന്നെ..<br />
പിന്നെ എന്താണുണ്ടായത്...<br />
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് തനിക്കു വന്ന കാള്.,<br />
വിനുവിന്റെ മൊബൈലില് നിന്നും.<br />
പക്ഷെ വിനു ആയിരുന്നില്ല ഫോണില്,.<br />
ഏതോ ഒരാള്..,.<br />
അയാള് എന്തായിരുന്നു പറഞ്ഞത്?..<br />
ആക്സിഡന്റ് എന്നല്ലേ.<br />
അതെ..<br />
വിനു അപകടത്തില് പെട്ടിരുന്നു.<br />
പിന്നെ...<br />
വിനുവിന് എന്ത് സംഭവിച്ചു?<br />
"അമ്മേ.. വിനു എവിടെ?"<br />
അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറി..<br />
-------------------------------<br />
അമ്മയുടെ കണ്ണ് നീരില് നിന്നും അവള്ക്കു ഊഹിക്കാന് കഴിഞ്ഞു യാഥാര്ഥ്യമെന്തെന്ന്.<br />
എന്തൊക്കെയോ ഓര്മ്മകള്..,..<br />
അവ്യക്തമായ ചില രൂപങ്ങള്..,<br />
നിറമില്ലാത്ത ചില ചിത്രങ്ങള്.,.<br />
കൈകളില് ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന ചങ്ങല,.<br />
ചുറ്റിനും ചില മനുഷ്യ കോമരങ്ങള്...,<br />
ഒന്നിനും ഒരു പൂര്ണത വരുന്നില്ല.<br />
---------------------------------<br />
തനിക്കെന്താണ് കരച്ചില് വരാത്തത്?.<br />
തനിക്കു മുന്പേ ഇത് അറിയാമയിരുന്നുവോ?.<br />
വിനു ഈ ലോകത്ത് നിന്നും പോയി എന്ന സത്യം തനിക്കു ഇത്ര വേഗം അംഗീകരിക്കാന് കഴിഞ്ഞുവോ?.<br />
അത്രയുമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ആ ബന്ധം?.<br />
താന് ഇത്ര ക്രൂരയായി പോയതെന്തേ?.<br />
വിനു ഇനി തനിക്കൊപ്പമില്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടും താന് നിയന്ത്രണം വിട്ടു നില വിളിക്കാതതെന്തേ? അത്രയ്ക്കും തന്റെ മനസ് കല്ലായി പോയോ?<br />
------------------------------<br />
വാതില് തുറന്നു ഒരു നേഴ്സ് അകത്തേക്ക് വന്നു?.<br />
മായ അമ്പരപ്പോടെ അവരുടെ കൈകളിലേക്ക് നോക്കി.<br />
അവരുടെ കൈയിലിരുന്ന കുഞ്ഞിനെ അമ്മ വാരിയെടുക്കുന്നു.<br />
ഉമ്മകള് കൊണ്ട് പൊതിയുന്നു.<br />
ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ണ് നീര് തുടയ്ക്കുന്നു...<br />
അത് ആരുടെ കുഞ്ഞാണ്?.<br />
അമ്മ അതിനെ തന്റെ നേര്ക്ക് നീട്ടി.<br />
സുന്ദരനായ ഒരു ആണ് കുഞ്ഞ്<br />
മുഖം......<br />
വിരലുകള്....,....<br />
എവിടെയോ എന്തൊക്കെയോ സാമ്യതകള്...,...<br />
കണ്ടാല് വിനുവിനെ പോലെ...<br />
അതിനെ അമ്മയുടെ കൈകളില് നിന്നു വാങ്ങുമ്പോള് മായയുടെ കൈകള് വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.<br />
നീണ്ട ആറു മാസത്തെ ആശുപത്രി വാസം അവളെ ആകെ തളര്ത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.<br />
അവള് ഉണരുകയാണ്.<br />
പുതിയൊരു ലോകത്തിലേക്ക്. അവളുടെ വിനു ഇല്ലാത്ത,<br />
പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്ക്...<br />
-----------------------------------------<br />
നീണ്ട ആറു മാസങ്ങള്.,..<br />
ആറു മാസങ്ങള് വേണ്ടി വന്നു വിനുവിന്റെ മരണത്തില് നിന്നും തനിക്കു മോചിതയാവാന്.,.<br />
ആ മാസങ്ങള്..,..<br />
ഓര്മയില് തെളിയാത്ത ആ കാലം തനിക്കു സമ്മാനിച്ചത് ഈ കുഞ്ഞിനെയാണ്.<br />
എന്റെ വിനുവിന്റെ കുഞ്ഞിനെ.<br />
""നീ എവിടെ പോയാലും.. അത് മരണത്തിലായാലും ഞാനും ഒപ്പം ഉണ്ടാകും"" എന്ന വാക്കുകള് പ്രാവര്ത്തികമാക്കാന് എനിക്ക് കഴിയില്ല വിനു.....<br />
ഞാന് ഇന്ന് ഒരു അമ്മയായിരിക്കുന്നു..<br />
ഞാന് പോലും അറിയാതെ...<br />
ചിലപ്പോള് പ്രസവ സമയത്തുണ്ടായ അമിത വേദന...<br />
അതായിരിക്കാം തന്റെ ഈ പുനര്ജ്ജന്മത്തിനു പിന്നില്.,.<br />
അതോ തന്റെ കുഞ്ഞ് ഒറ്റയ്ക്കാകും എന്നുള്ള ഉള്വിളിയോ?<br />
ഒരു പക്ഷെ തന്റെ മനോ നില തെറ്റിയില്ലായിരുന്നുവെങ്കില് വിനുവിന്റെ മരണത്തെ അതിജീവിക്കാന് തനിക്കാകുമായിരുന്നുവോ?.<br />
ഈ കുഞ്ഞ് ജീവനെ സംരക്ഷിക്കാന് തനിക്കു കഴിയുമായിരുന്നോ?.<br />
---------------------------------------<br />
ആ കുഞ്ഞിനെ മാറോടടുക്കി പിടിക്കുമ്പോള് അവളുടെ കൈകള്ക്ക് വല്ലാത്ത ദൃഡതയുണ്ടായിരുന്നു.<br />
കണ്ണുകള്ക്ക് വല്ലാത്ത തിളക്കവും.<br />
അത് ഒരു തുടക്കമാണ്<br />
ഒരു പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയുടെ തുടക്കം..</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com56tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-52211666635807266042013-06-20T23:19:00.000+05:302013-07-01T00:40:42.893+05:30വെറുതെ ചില വരികള്,...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കുറേ നേരമായി ഈ ഇരുപ്പു തുടങ്ങിയിട്ട്.<br />
ലാപ്ടോപ്പിനു മുന്പില്.....,.<br />
ഉദ്ദേശം വേറൊന്നുമല്ല.........<br />
എന്തെങ്കിലും എഴുതാം എന്നത് തന്നെ.<br />
പക്ഷെ...............<br />
<a name='more'></a><br />
എന്തുകൊണ്ടോ വാക്കുകൾക്കു വല്ലാത്ത ദൗർലഭ്യം.<br />
എവിടെ തുടങ്ങണം എന്നറിയില്ല.. എന്ത് എഴുതണം എന്നറിയില്ല.<br />
വല്ലാത്ത വീർപ്പുമുട്ടൽ.<br />
എഴുതാൻ അതിയായ ആഗ്രഹവുമുണ്ട്.<br />
പ്രശ്നം എഴുതാനുപയോഗിക്കുന്ന മാധ്യമത്തിന്റെതാണോ എന്നായിരുന്നു ആദ്യം സംശയം.<br />
പേനയും പേപ്പറും കൈയിലെടുത്തു.<br />
പക്ഷെ...<br />
ഫലമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.<br />
അപ്പോൾ അതല്ല വിഷയം.<br />
മനസ്സില് എന്തൊക്കെയോ അവ്യക്തമായ ചില ആശയങ്ങൾ.<br />
ഒന്നും ക്രമീകരിക്കാനാകുന്നില്ല.<br />
എഴുതണമെന്ന അതിയായ മോഹം മനസ്സിൽ ഉണ്ട്.<br />
മുൻപ് ഞാൻ ഇങ്ങനെയായിരുന്നില്ല..<br />
വ്യക്തമായ കാഴ്ച്ചപ്പാടോടെയെ എഴുത്തിനെ സമീപിക്കാറുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... എഴുതിക്കഴിയുമ്പോൾ മനസ് ശാന്തമാകും.<br />
വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നും.<br />
ഒരു വരി പോലും എഴുതാനാകാതെ എന്റെ മനസ് മരവിച്ചു പോയതെന്തേ?<br />
എവിടെയാണ് പിഴവ് പറ്റിയത്?.<br />
വർഷങ്ങൾ പിന്നിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ......<br />
വായനയെ സ്നേഹിച്ച, എഴുത്തിനെ സ്നേഹിച്ച ഒരു കൊച്ചു പെണ്കുട്ടിയുടെ മുഖം മനസ്സിൽ തെളിയുന്നു.<br />
സ്കൂൾ ലൈബ്രറിയിൽ നിന്നും മുടങ്ങാതെ പുസ്തകങ്ങൾ വായിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന...<br />
മനസിലെ ആശയങ്ങൾ ഡയറിയിൽ മുടങ്ങാതെ കുറിക്കുമായിരുന്ന ആ പെണ്കുട്ടിയിലേക്ക് മനസ് അറിയാതെ മടങ്ങിപ്പോകുന്നു.<br />
ഒരിക്കൽക്കൂടി അങ്ങനെ ആകാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ.<br />
അഞ്ചു വർഷത്തെ ഇടവേള..<br />
വല്ലാണ്ട് മാറ്റം വന്നിരിക്കുന്നു.<br />
ചിന്തകൾക്കും ആശയങ്ങൾക്കും.<br />
എങ്ങനെയൊക്കെയോ നഷ്ടമായ ആ പഴയ കാലം ഒരിക്കൽക്കൂടി<br />
കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ...</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-55458305129365968522013-06-16T15:13:00.001+05:302013-06-29T00:35:19.896+05:30ഒരു റോസാ പുഷ്പത്തിന്റെ ഓര്മ്മയ്ക്ക്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഞാൻ നാലാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന സമയം.<br />
സ്കൂൾ വിട്ടു നേരെ വീട്ടിലേക്കു വരുമ്പോഴാണ് ഞാൻ അവനെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്.<br />
അവൻ എന്റെ വീടിനടുത്തുള്ള പാതയോരത്ത് നിൽക്കയായിരുന്നു .<br />
എന്നെ കാത്താണോ .<br />
<a name='more'></a><br />
അറിയില്ല.<br />
ഞാൻ അവനെ അടിമുടി ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചു.<br />
ഇളം നീല നിറത്തിലുള്ള പൂച്ചക്കണ്ണുകൾ..<br />
ചുരുണ്ട മുടി.<br />
നല്ല വെളുത്ത നിറം.<br />
ആകെ ഒരു സുന്ദര കുട്ടപ്പൻ.<br />
ഇതേതു ചെക്കൻ?.<br />
ഇവിടെയെങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ.<br />
ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.<br />
പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ മനസുകൾ എന്തോ മന്ത്രിക്കും പോലെ.<br />
മറ്റൊരു കുട്ടികളിലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത എന്തോ ഒരു ആകർഷണം അവനിലുണ്ട്.<br />
---------------------------------<br />
ഞാൻ നേരെ വീട്ടിലെത്തി.<br />
അവടെ അപരിചിതരായ രണ്ടുപേർ ഉണ്ടായിരുന്നു.<br />
അമ്മ എന്നെ അവർക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.<br />
ഞങ്ങളുടെ വീടിനടുത്ത് പുതുതായി താമസത്തിനെത്തിയവരാണ് അവർ. അപ്പോൾ ആ കുട്ടി?.<br />
ഓ....<br />
അത് അവരുടെ മകനായിരിക്കും.<br />
പെട്ടന്ന് അവന് അവിടേക്ക് വന്നു.<br />
അവര് അവനെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.<br />
അവരുടെ ഒരേ ഒരു മകനാണ്.<br />
പേര് വിനു.<br />
ഞാന് ഒന്ന് ചിരിച്ചു.<br />
അവന് എന്നെ ആകാംഷയോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.<br />
ആദ്യമായി എന്തിനെയോ കാണുംപോലെ.<br />
---------------------------------<br />
അങ്ങനെ വിനു ഞങ്ങളുടെ അയല്പക്കക്കാരനായി.<br />
ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ നിത്യ സന്ദര്ശകനായി.<br />
എല്ലാവര്ക്കും അവനെ വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു.<br />
ആരോടും പെട്ടന്ന് ഇണങ്ങും.<br />
മുഖത്ത് എപ്പോളും പ്രസന്ന ഭാവം.<br />
ദിവസങ്ങള്ക്കുള്ളില് തന്നെ ഞാന് അവനുമായി ചങ്ങാത്തത്തിലായി.<br />
ഒരു കാര്യത്തില് മാത്രമായിരുന്നു എനിക്ക് അവനോടു ദേഷ്യം.<br />
അവന് സ്കൂളില് പോകില്ല.<br />
എന്നും വീട്ടില് തന്നെ ഉണ്ടാകും.<br />
ചില ദിവസങ്ങളില് അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും അവനേം കൊണ്ട് പാര്ക്കിലും ബീച്ചിലും ഒക്കെ പോകും.<br />
ഞാന് അന്നുവരെ ബീച്ചില് പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.<br />
അവന് വന്നു പറയുന്ന കഥകള് കൊതിയോടെ ഞാന് കേട്ടു നില്ക്കും. ഭാഗ്യവാന് എന്ന് സങ്കടത്തോടെ ചിന്തിക്കും.<br />
----------------------------------<br />
ഒരു ദിവസം ഞാന് സ്കൂള് വിട്ടു വന്നപ്പോള് വിനുവിന്റെ അമ്മ എന്റെ അമ്മയോട് സംസാരിക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടു.<br />
അവര് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.<br />
എന്തായിരിക്കാം അവര് സംസാരിച്ചത്?.<br />
ചിലപ്പോള് വിനുവിനെ സ്കൂളില് അയക്കാന് പറ്റാത്തതിന്റെ വിഷമമാകാം. അവനെന്താ സ്കൂളില് പോയാല്?<br />
അവന് സിറ്റിയിലെ എന്തോ വലിയ സ്കൂളില് ആണ് പഠിച്ചിരുന്നത്. ചിലപ്പോള് അവനെ അവിടുന്ന് പുറത്താക്കിയിട്ടുണ്ടാകും.<br />
പക്ഷെ...<br />
എന്തിന്?.<br />
അവന് ഒരു പാവം കുട്ടിയല്ലേ?.<br />
നക്ഷത്ര കണ്ണുള്ള ചുന്തരന് കുട്ടി.<br />
അവന്റെ മുഖം ആലോച്ചിച്ചപ്പോള് എനിക്ക് ചിരി വന്നു.<br />
വല്യ കുട്ടിയാകുമ്പോള് അവന് ആരെ പോലെയിരിക്കും.<br />
സിനിമാ നടനെ പോലെ ഉണ്ടാകും അയ്യടാ..<br />
ഒരു സിനിമാ നടന് വന്നിരിക്കുന്നു. ഹും...<br />
-----------------------------------<br />
അന്നത്തെ ആ സംസാരത്തിന് ശേഷം എന്റെ അമ്മ വിനുവിനോട് ഒരു പ്രത്യേക താല്പര്യം കാണിച്ചിരുന്നു.<br />
എന്തെടുത്താലും അതില് വിനുവിനും ഒരു പങ്കു മാറ്റി വയ്ക്കും.<br />
അവനെ ചിലപ്പോള് വാത്സല്യത്തോടെ തലോടുന്നത് കാണാം.<br />
അതില് എനിക്ക് ലേശം അസൂയ തോന്നിയിരുന്നു.<br />
എങ്കിലും അവനോടു എനിക്ക് ഇഷ്ടക്കുറവ് ഒന്നും തോന്നിയിരുന്നില്ല.<br />
അവനും ഞാനും അത്രത്തോളം അടുത്ത കൂട്ടുകാരായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു അപ്പോള്.<br />
-----------------------------------<br />
അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് ഞങ്ങള് തമ്മില് പിണങ്ങിയത്.<br />
എന്റെ വീട്ടില് ആദ്യമായി പൂവിട്ട ഒരു റോസാ പൂവ് അവന് ഇറുത്തു. അതും എന്നോട് ചോദിക്ക പോലും ചെയ്യാതെ.<br />
ആ റോസാചെടി എനിക്ക് ഒത്തിരി പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു.<br />
അതിലെ പൂവ് ഇറുക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാല്.....,...<br />
ഞാന് അവനോടു വഴക്കുണ്ടാക്കി.<br />
അവന് അത് എനിക്ക് തരാനായിരുന്നു പിച്ചിയത് പോലും.<br />
പക്ഷെ ഞാന് അവനെ ഒത്തിരി വഴക്ക് പറഞ്ഞു.<br />
അവസാനം...<br />
കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് അവന് വീട്ടിലേക്കു പോയത്.<br />
എനിക്ക് സങ്കടമൊന്നും തോന്നിയില്ല. കരയട്ടെ...<br />
തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടല്ലേ?....<br />
----------------------------------<br />
അന്ന് രാത്രി അമ്മ എന്നെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു.<br />
വിനുവിനോട് ദേഷ്യപ്പെടരുതെന്നും പറഞ്ഞു.<br />
എനിക്ക് ദേഷ്യം കൂടിയതെ ഉള്ളൂ.<br />
ഈ വീട്ടില് എന്നെക്കാളും എല്ലാര്ക്കും ഇഷ്ടം ഇപ്പോള് അവനെയാണ്....,.<br />
അവന് ആരാ വല്യ രാജകുമാരനോ?.<br />
ഇനി ഇങ്ങു വരട്ടെ.<br />
കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ട് ഞാന്...,..<br />
---------------------------------<br />
പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ തന്നെ അവന് വീടിലെത്തി. ഞാന് വല്യ ഗൌരവത്തില് ആയിരുന്നു.<br />
പക്ഷെ അവനെ കണ്ടാല് മിണ്ടാതിരിക്കാനാകില്ല.<br />
അത്രയ്ക്കും പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരുന്നു അവന്. എനിക്ക്.<br />
ഇനി ഒരിക്കലും റോസാ പൂവ് പറിക്കാന് പാടില്ലെന്ന് ഞാന് അവനെ ശാസിച്ചു.<br />
അപ്പോളും അവന്റെ മുഖത്ത് ആ ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.<br />
നിഷ്കളങ്കമായ ആ ചിരി.<br />
----------------------------------<br />
ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു പോയി.<br />
ഞങ്ങള്ടെ പിണക്കങ്ങളും ഇണക്കങ്ങളും മാറി മാറി വന്നു.<br />
ഈയിടെയായി അവന് എന്നോട് അധികം മിണ്ടാറില്ല.<br />
പലപ്പോളും മുഖത്ത് ഒരു നാണ ഭാവമാണ്.<br />
ഇവനെന്താ ഇങ്ങനെ?.<br />
ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ ആകാംഷയോടെ നോക്കുന്നത് കാണാം.<br />
ആ നോട്ടത്തിന്റെ അര്ത്ഥം എന്താണെന്ന് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് പിടി കിട്ടിയില്ല.<br />
----------------------------------<br />
ഞാന് സ്കൂളില് പോകാനുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു.<br />
അപ്പോള് വിനു വീട്ടില് കയറി വന്നു.<br />
അവനു ഒരു റോസാ പൂവ് വേണം. അതാണ് ആവശ്യം.<br />
എന്തിനാ പൂവ്?.<br />
എനിക്ക് ആകാംഷയായി.<br />
അവന് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല....<br />
മുഖത്ത് നാണം കലര്ന്ന ഭാവം.<br />
ഹും. ഒരെണ്ണം തരാം...<br />
കൂടുതല് ചോദിക്കരുത്.. .<br />
ഞാന് താക്കീത് നല്കി.<br />
അവനു പൂവ് വൈകുന്നേരം മതി പോലും..<br />
വൈകിട്ട് എന്തിനായിരിക്കും പൂവ്.<br />
ഈ ചെക്കന്റെ ഒരു കാര്യം....<br />
---------------------------------<br />
സ്കൂളില് ചെന്നപ്പോളും തിരിച്ചു വരുമ്പോഴും ഒക്കെ എന്റെ മനസ്സില് ആ പൂവിനെ കുറിച്ചായിരുന്നു ചിന്ത...<br />
ഇനി ആര്ക്കെങ്കിലും കൊടുക്കാനായിരിക്കുമോ?.<br />
എങ്കില് ആര്?.<br />
അയ്യോ....<br />
ഇനി വല്ല പെണ്കുട്ടികള്ക്കും കൊടുക്കാനാണോ?.<br />
വൈകിട്ട് അവനെ കാണുമ്പോള് എന്തിനെന്നു അറിഞ്ഞിട്ടേ പൂവ് കൊടുക്കൂ. വല്ല പെണ്പിള്ളര്ക്കും കൊടുക്കാനാണ് എങ്കില് ഉറപ്പായും ഞാന് പൂവ് കൊടുക്കില്ല.<br />
വീട്ടിലെത്തിയെങ്കില്...............--,.....<br />
എന്റെ നടത്തത്തിന്റെ വേഗത കൂടി.<br />
---------------------------------<br />
വീട്ടിലെത്താറായപ്പോള്....,..... ദൂരെ നിന്നേ ഞാന് കണ്ടു.<br />
വിനുവിന്റെ വീട്ടുമുറ്റത്ത് ഒരാള്ക്കൂട്ടം!.<br />
സാദാരണ കല്യാണങ്ങള്ക്കും മറ്റുമാണ് ഇത്രയും ആള്ക്കൂട്ടം ഞാന് കണ്ടിട്ടുള്ളത്.<br />
ഇവിടിപ്പോള് ആര്ക്കാ കല്യാണം?.<br />
വിനുവിന്റെ കല്യാണം?....<br />
ഇനി അങ്ങനെ വല്ലതും!....<br />
ഓര്ക്കുംമ്പോഴേ ചിരി വരുന്നു.<br />
രാജകുമാരനെ പോലെ വസ്ത്രം ധരിച്ചു, കുതിരപ്പുറത്തു വരുന്ന വിനുവിന്റെ മുഖം എന്റെ മനസിലേക്കോടി വന്നു.<br />
അപ്പോള്...,...<br />
കല്യാണ പെണ്ണ്?.<br />
നിറയെ മുല്ലപ്പൂ ചൂടി, സുന്ദരിയായ ഒരു പെണ്കുട്ടിയുടെ ചിത്രം മനസിലെത്തി.<br />
എന്ത് കൊണ്ടോ....<br />
ആ പെണ്കുട്ടിയ്ക്ക് എന്റെ മുഖമായിരുന്നു.<br />
അതെന്തേ അങ്ങനെ?.<br />
മനസ്സില് വല്ലാത്ത ഒരു ആകാംഷ ..<br />
എന്തായിരിക്കും അവിടെ നടക്കുന്നത്?.<br />
--------------------------------<br />
ഞാന് വിനുവിന്റെ വീടിലെക്കോടി.<br />
അവിടെ എത്തുമ്പോള് ഒരു കാര്യം എനിക്ക് മനസിലായി.<br />
അത് ഒരു കല്യാണ വീടല്ല.<br />
കല്യാണ വീടുകളില് എല്ലാവര്ക്കും ചിരിക്കുന്ന മുഖമാണ്.<br />
ഇവിടെ എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ദുഖഭാവം.<br />
പലരുടെയും കണ്ണുകള് കരഞ്ഞു കലങ്ങിയിരിക്കുന്നു.<br />
---------------------------------<br />
അമ്പരപ്പോടെ ഞാന് വീട്ടിനകത്തേക്ക് കയറി.<br />
നില വിളികള്......,<br />
അവ്യക്തമായ ജല്പനങ്ങള്...,<br />
തേങ്ങിക്കച്ചിലുകള്.../,...<br />
അതാ അവിടെ,.. <br />
തറയില്...,...<br />
എന്റെ വിനു!!!!.<br />
അവനെ അവിടെ കിടത്തിയിരിക്കുന്നു..<br />
മുഖം ഒഴികെ ബാക്കി ശരീരം വെള്ള തുണി കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.<br />
അവനരികില്...,...<br />
നിലവിളക്ക് കൊളുത്തി വച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
അതിനും അപ്പുറത്ത്...<br />
അവന്റെ അമ്മ...<br />
എന്നെ കണ്ടതും അവര് ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ അലറിവിളിച്ചു..<br />
അവര് അവന്റെ ശരീരം പിടിച്ചുലയ്ക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
എന്നെ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തു.<br />
പിന്നെ...<br />
ബോധ രഹിതയായി അടുത്തിരുന്ന എന്റെ അമ്മയുടെ മടിയിലേക്ക് വീണു.<br />
---------------------------------<br />
കണ്ണ് നീര് എന്റെ കാഴ്ചകളെ മറച്ചു.<br />
എനിക്ക് അവിടെ നില്ക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല.<br />
ഞാന് തിരിഞ്ഞു നടന്നു.<br />
പിന്നില് നിന്നും എന്റെ വിനു എന്നെ ഒന്ന് വിളിച്ചെങ്കില്...,...<br />
റോസാ പുഷ്പം കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ഒന്ന് ചോദിച്ചെങ്കില്...,....<br />
ഇല്ല...... അവന് ഇനി ഈ ലോകത്തില്ല.......<br />
അത് മനസിലാക്കാന് ആ നാലാം ക്ലാസ്സുകാരിയുടെ അറിവുകള് പരിമിതമായിരുന്നു.<br />
---------------------------------<br />
അന്ന് രാത്രി തന്നെ ചടങ്ങുകള് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു.<br />
അവനു എന്തോ മാരക അസുഖമായിരുന്നുവത്രേ...<br />
അവര് ഒരുപാട് സ്ഥലങ്ങളില് പോയി നോക്കി.<br />
ഒരിടത്തും ചികിത്സ ഇല്ലാത്ത ഒരു അസുഖം.<br />
ആളുകളുടെ സംസാരങ്ങളില് നിന്നും ഇത്രയൊക്കെ അറിഞ്ഞു.<br />
രാത്രിയില് അവനെന്റെ സ്വപ്നത്തില് വന്നു!....<br />
എന്നോട് റോസാ പുഷ്പം ചോദിച്ചു!....<br />
എന്നെ രാജകുമാരി എന്ന് വിളിച്ചു!.....<br />
അമ്മ അരികിലുണ്ടായിരുന്നിട്ടും എനിക്ക് ഉറങ്ങാന് കഴിഞ്ഞില്ല.<br />
അവന്റെ കുസൃതി കലര്ന്ന നോട്ടവും ചുരുണ്ട മുടികളും മനസ്സില് നിറഞ്ഞു നിന്നു.....<br />
----------------------------------<br />
രാവിലെ ഞാന് അവന്റെ അരികിലേക്ക് പോയി.<br />
കൊച്ചു കുട്ടിയായതിന്നാല് ദഹിപ്പിക്കാന് പാടില്ലത്രേ.<br />
അത് നന്നായി. അവനു വേദനിക്കില്ലലോ...<br />
ഒരു കൊച്ചു കുഴിമാടം.<br />
അതിനുള്ളില് എന്റെ വിനു ഉറങ്ങുകയാണ്.<br />
ഇനി ഒരിക്കലും ഉണരാത്ത ഉറക്കം.<br />
ഞാന് എന്റെ കയ്യില് ഇരുന്ന റോസാ പൂ അവിടെ വച്ചു.<br />
ആര്ക്കോ കൊടുക്കാനായി അവന് ചോദിച്ച പൂവ്!!!.<br />
അവനോടു യാത്ര പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള് എന്റെ മനസ്സില് ഒരിക്കലും ഉത്തരം കിട്ടാനാകാത്ത ഒരു ചോദ്യം മാത്രം അവശേഷിച്ചു.<br />
ആര്ക്ക് വേണ്ടിയായിരിക്കും ആ പൂവ് അവന് എന്നോട് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക?.<br />
----------------------------------<br />
അനുബന്ധം: ഇത് ഒരു സാങ്കല്പിക കഥയല്ല, ഓര്മക്കുറിപ്പുമല്ല. അകാലത്തില് പൊലിഞ്ഞുപോയ എന്റെ സുഹൃത്ത് വിഷ്ണുവിന്റെ ആത്മാവിനു മുന്പില് ഞാന് ഈ കുറിപ്പ് സമര്പ്പിക്കുന്നു.</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-75033165665060061252013-06-13T23:09:00.001+05:302013-06-29T00:35:46.372+05:30ഒരു സദ്യയുടെ ഓർമയ്ക്ക് <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കസിന്റെ കല്യാണ ദിവസം..<br />
ഞങ്ങൾ അടിച്ചു പൊളിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.<br />
പുതിയ സ്റ്റൈലൻ ലാച്ചയാണ് ഞാൻ ഇട്ടത്.<br />
നിറയെ മുത്തുകൾ പതിപ്പിച്ച ഒരെണ്ണം.<br />
അടുത്ത ഊഴം ഞങ്ങളുടേതാണല്ലോ....<br />
<a name='more'></a><br />
അത് കൊണ്ട് എല്ലാവരും നന്നായി ഒരുങ്ങി.<br />
കല്യാണ സ്ഥലത്ത് എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധാ കേന്ദ്രം ഞാൻ ആയിരുന്നു.<br />
എല്ലാരും എന്നെ ആകാംഷയോടെ നോക്കുന്നു.<br />
ഞാനും അത് ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു.<br />
കല്യാണം ഒക്കെ ഗംഭീരം ആയി നടന്നു.<br />
എല്ലാം കഴിഞ്ഞു സദ്യ തുടങ്ങി.<br />
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങളും സദ്യക്ക് കയറി.<br />
നല്ല ഗംഭീര സദ്യ.<br />
ഞങ്ങളടെ സ്ഥലത്ത് സദ്യയിൽ നാരങ്ങ വയ്ക്കുന്ന ഒരു പതിവുണ്ട്.<br />
ആസ്വദിച്ചു സദ്യ കഴിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് അത് സംഭവിച്ചത്..<br />
ആ ഭീകരൻ (നാരങ്ങ) അത് ഉരുണ്ടു താഴേക്കു പോയി.<br />
എന്തിനാ ഒരു നാരങ്ങ വെറുതെ കളയുന്നത്..<br />
ഞാൻ മേശയുടെ അടിയിൽ കൂടി കുനിഞ്ഞു നാരങ്ങ എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പെട്ടെന്നാണ് അത് സംഭവിച്ചത്.<br />
ഞാൻ നാരങ്ങയുമായി നിവർന്നതും സാമ്പാർ വിളമ്പാനായി വന്ന ചെട്ടന്റെ ദേഹത്ത് തട്ടി.<br />
എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് ആർക്കും മനസിലായില്ല.<br />
സാമ്പാർ പാത്രം പിടിവിട്ട് എന്റെ തലയിൽ.<br />
മുത്തുകളും കല്ലുകളും പതിപ്പിച്ച എന്റെ ലാച്ചയിൽ വെണ്ടക്കയും ഉരുളക്കിഴങ്ങും തിളങ്ങി..<br />
എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു.<br />
കരയാനൊക്കുമോ?..<br />
പെട്ടന്ന് സാമ്പാർ ചേട്ടന്റെ വക ഒരു ചോദ്യം...<br />
"സാമ്പാർ വേണമെങ്കിൽ ചോദിച്ചാൽ പോരെ?... തട്ടിപ്പറിക്കുന്നതെന്തിനാ?..." വൈകാതെ അവിടെ ചിരിയുടെ സദ്യ തുടങ്ങി.<br />
നിസഹായയായി ഞാനും.........<br />
ഇന്നും സദ്യകളിൽ സാമ്പാർ എനിക്കൊരു പേടി സ്വപ്നമാണ്.<br />
സദ്യകളിൽ സാമ്പാർ വിളമ്പുമ്പോൾ ഞാൻ പറയും..<br />
സാമ്പാറോ... ഹേയ് .. ഞാൻ കഴിക്കില്ല..<br />
<br />
കുറിപ്പ്: മലയാള മനോരമയുടെ എന്റെ അനുഭവം എന്ന മത്സരത്തിൽ സദ്യ എന്ന വിഷയത്തിൽ ഞാൻ അയച്ചുകൊടുത്ത അനുഭവം. ഇത് അന്ന് അവർ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു..</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-60772083857579684002013-06-12T22:02:00.000+05:302013-06-29T00:36:15.002+05:30എന്റെ ആദ്യ സമ്മാനം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
സമ്മാനങ്ങൾ...<br />
അവ എപ്പോളും മനസിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നവയാണ്..<br />
എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് എന്നെ ദുഖിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സമ്മാനത്തെ കുറിച്ചാണ്. അത് എനിക്ക് ഒരു വ്യക്തി തന്നതല്ല.<br />
<a name='more'></a><br />
അത് എന്റെ സ്കൂളിൽ നിന്നും എനിക്ക് കിട്ടിയതാണ്.<br />
ഞാൻ ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ.<br />
എന്തിനെന്നോ?<br />
ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ ഫുൾ മാർക്ക് വാങ്ങിയതിന് .<br />
ഞാൻ പഠിച്ചത് ഒരു സാധാരണ സർക്കാർ സ്കൂളിൽ ആണ്.<br />
അവിടെ എനിക്ക് ലഭിച്ച ആദ്യത്തെ സമ്മാനം.<br />
ഒരു കുഞ്ഞു ട്രോഫി..<br />
എന്റെ കൈയിൽ ഒതുങ്ങാൻ തക്ക വണ്ണം ചെറുത് ആയിരുന്നു അത്.<br />
സിൽവർ കളർ ആയിരുന്നു നിറം.<br />
അത് എന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടുമ്പോൾ ഞാൻ അനുഭവിച്ച സന്തോഷം..<br />
അത് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ ആകില്ല.<br />
പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് ഒത്തിരി സമ്മാനങ്ങൾ കിട്ടിയപ്പോളും അത് ഞാൻ നിധി പോലെ സൂക്ഷിച്ചു.<br />
മറ്റുള്ള സമ്മാനങ്ങളെക്കാൾ ഞാൻ അതിനെ സ്നേഹിച്ചു ...<br />
എന്നാൽ...<br />
അതെനിക്ക് നഷ്ടമായി..<br />
എന്റെ ജീവിതത്തോട് തന്നെ എനിക്ക് മടുപ്പ് തോന്നിയ ഒരു നിമിഷത്തി ൽ .. ഇനി ഒരിക്കലും തിരിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയാത്ത വണ്ണം ഞാൻ അതിനെ നഷ്ടപെടുത്തി..<br />
എന്റെ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ സങ്കടങ്ങളെ ക്കാളും ദുഖമുണ്ടാക്കുന്നു ഇപ്പോൾ അതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ.<br />
അതെനിക്കു തിരിച്ചു കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് വെറുതെ മോഹിച്ചു പോകുന്നു..<br />
ഒരിക്കലും കിട്ടില്ല എന്നറിയാമെങ്കിലും .............</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-50814494314087060362013-06-10T23:49:00.000+05:302013-06-29T00:36:35.614+05:30അവൾ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
അയാൾ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.<br />
<div>
ഉറക്കം കണ്ണുകളെ തഴുകുകയാണ് ...</div>
<div>
പെട്ടന്ന്.....</div>
<div>
അവളുടെ ശബ്ദം അയാളെ അലോസരപ്പെടുത്തി.</div>
<div>
വരുന്നുണ്ട് ശല്യം .</div>
<div>
എങ്ങനെ അവളെ ഒഴിവാക്കും?.<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
അയാൾ പുതപ്പു കൊണ്ട് തല മൂടി.</div>
<div>
ഇല്ല. അവൾ വിടുന്ന ലക്ഷണമില്ല.</div>
<div>
അവളും ആ പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക് കയറി. </div>
<div>
അയാളുടെ കാതുകളിൽ അവളുടെ സംഗീത സാന്ദ്രമായ ശബ്ദം വീണ്ടും മുഴങ്ങി.</div>
<div>
ഇതെന്തു ശല്യമാണ്. </div>
<div>
അയാൾ അവളെ തട്ടിമാറ്റി.</div>
<div>
അയാളുടെ കൈകളിൽ നിന്നും അവൾ വഴുതി മാറി.</div>
<div>
അയാൾ അവളെ വീണ്ടും തട്ടി മാറ്റി.</div>
<div>
അവൾ കൂടുതൽ ആവേശത്തോടെ അയാളിലേക്ക് അടുക്കുകയാണ്.</div>
<div>
ഇനി രക്ഷയില്ല. </div>
<div>
അവൾ രണ്ടും കല്പിച്ചാണ്. </div>
<div>
അയാളുടെ സർവ നിയന്ത്രണങ്ങളും വിട്ടു.</div>
<div>
അയാൾ പുതപ്പു ദൂരെയെറിഞ്ഞു. </div>
<div>
അവളിലേക്കടുത്തു .</div>
<div>
അവൾ കുതറി മാറുകയാണ്.</div>
<div>
ഇല്ല വിട്ടു കൊടുക്കില്ല എന്ന ഭാവത്തിൽഅയാളും </div>
<div>
ഒടുവിൽ..............</div>
<div>
അവൾ അയാളുടെ പിടിയിൽ അമർന്നു . </div>
<div>
അയാൾ അവളെ കൈതണ്ടയിലേക്ക് ചേർത്തുപിടിച്ചു..</div>
<div>
വിരലുകളാൽ അവളെ ഞെരിച്ചുടച്ചു...</div>
<div>
ഇനി സുഖമായി ഉറങ്ങാം. </div>
<div>
ഒരുത്തിയും ശല്യം ചെയാൻ വരില്ല. </div>
<div>
കൈയിൽ പുരണ്ട ആ കൊതുകിന്റെ രക്ത കറ പുതപ്പിൽ തുടച്ചു അയാൾ വീണ്ടും ഉറക്കത്തിലേ ക്ക് വഴുതി വീണു... </div>
</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-9102180085107422222013-06-10T18:17:00.000+05:302013-06-29T00:36:50.079+05:30ഏകാന്തത <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
അയാൾ പുതപ്പു തലയിലേക്ക് വലിച്ചു മൂടി.<br />
<div>
കാലുകൾ പുതപ്പിനുള്ളിൽ നിന്നും വെളിയിൽ വന്നു .<br />
<div>
നാശം......</div>
<div>
പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് അയാൾ അത് നേരെയിടാൻ ശ്രമിച്ചു. </div>
<div>
കഴിയുന്നില്ല......</div>
<div>
അതാകെ കീറി പറിഞ്ഞു അലങ്കൊലമായിരിക്കുന്നു. </div>
<div>
തണുപ്പ് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.. ശരീരം വിറച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.<br />
<a name='more'></a><br />
<br /></div>
<div>
പണ്ടൊക്കെ തണുപ്പ് തനിക്കു ഹരമായിരുന്നു. അയാൾ ഓർത്തു. ചെറുപ്പകാലത്ത് എ സീ മുറികളിലല്ലാതെ താൻ ഉറങ്ങുമായിരുന്നില്ല. പട്ടുമെത്തകളും പുതപ്പുകളും അടിക്കടി മാറ്റികൊണ്ടിരിക്കുമായിരുന്നു. അതൊക്കെ ഒരു കാലം.<br />
<br /></div>
<div>
ഇന്ന് ഈ കടത്തിണ്ണയിൽ അന്തിയുറങ്ങുമ്പോൾ ഒക്കെയും എന്നോ കണ്ട സുന്ദര സ്വപ്നമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നും. ഓർക്കുംതോറും മനസിനെ നീറിക്കുന്ന ഒരു സ്വപ്നം.</div>
<div>
ഇന്നിനി ഒരക്കം വരുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അയാൾ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.<br />
<br /></div>
<div>
ഓർമ്മകൾ വല്ലാതെ മനസിനെ ആക്രമിക്കുകയാണ്.<br />
പലതരം നിറങ്ങൾ മുന്പിലൂടെ പാഞ്ഞു പോകുന്നതു പോലെ. ഒക്കെയും കടും വർണങ്ങളിൽ ഉള്ളവ. അവ ചേർന്നു ഒരു രൂപം പ്രാപിക്കയാണ്. ഒരു മനുഷ്യ രൂപം. അത് ആരുടെ രൂപമാണ്? </div>
<div>
ഏതോ സുന്ദരനായ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ രൂപം . ആരാണ് അവൻ. അവന്റെ മുഖത്ത് പൗരുഷം തുളുംപുന്നു. <br />
ആ കണ്ണുകൾ തന്നെത്തന്നെ തുറിച്ചു നോകുകയല്ലേ?<br />
അതെ...ആ കണ്ണുകൾ തന്റേതു പോലെതന്നെയാണ്.<br />
അതെ ... അത് താനാണ്...<br />
അയാൾ കണ്ണുകൾ തിരുമി . മുന്നിൽ ആ രൂപം.. തന്റെ ചെറുപ്പകാലത്തെ രൂപം.<br />
അത് തന്നെത്തന്നെ നോകുകയാണ് .</div>
<div>
തന്റെ ചെറുപ്പകാലം...<br />
അയാൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു ..<br />
മനസിനെ നിയന്ത്രിക്കാനകാത്ത തെന്തേ?</div>
<div>
തന്റെ പഴയ കാലം തനിക്കിനിയും മറക്കനാകാതതെന്തേ?</div>
<div>
<br />
അന്ന് താൻ സമ്പന്നനായിരുന്നു.. സൗന്ദര്യം കൊണ്ടും പണം കൊണ്ടും.. നേടെണ്ടതോക്കെ നേടി. വീട്, തൊഴിൽ.. പെണ്ണ്. എല്ലാം. ഇന്ന് എല്ലാവരാലും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു തെരുവിൽ അലയേണ്ടി വരുമ്പോളും ഒരു ദുഃഖം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അവൾ... താൻ താലികെട്ടിയ തന്റെ പെണ്ണ് കൂടെ ഇല്ലല്ലോ എന്ന ദുഃഖം. അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ......<br />
ഒരിക്കലും താനിങ്ങനെ തെരുവിൽ അലയില്ലയിരുന്നു. രോഗിയായ തന്നെ പുറത്താകാൻ മക്കൾ മത്സരികില്ലയിരുന്നു.<br />
ഒക്കെ വിധിയാണ്.എങ്കിലും...<br />
അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ...<br />
പഴയ പോലെ തന്റെ കാലുകളെ ഇക്കിളി പെടുത്താൻ രാത്രികളിൽ അവൾ വന്നെങ്കിൽ..<br />
അയാൾ ഓർത്തു .. ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ തന്റെ കാലുകൾ മടിയിലെടുത്തു വച്ചു അവൾ വിരലുകളോടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും.. താൻ ഉറങ്ങും വരെ.. അതൊരു സുഖമാണ്.<br />
മരിക്കുന്നതിനു തലേ ദിവസം വരെ അവൾ അങ്ങനെ ആയിരുന്നു....<br />
അവൾ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ.... </div>
<div>
അയാള്ക് കാലുകളിൽ ഇക്കിളി അനുഭവപെട്ടു.<br />
അതെ അവൾ വന്നു.<br />
തന്റെ കാലുകളെ അവൾ തഴുകുകയാണ്.<br />
ഇനി തനിക്കു ഉറങ്ങാം.<br />
അയാൾ കണ്ണുകൾ പൂട്ടി.<br />
അഴുക്കുചാലിൽ നിന്നും വന്ന എലികൾ കാൽവെള്ളയിൽ കാർന്നു തുടങ്ങിയത് അയാൾ അറിഞ്ഞു. എങ്കിലും അയാൾ കാൽ വലിച്ചില്ല.. കാൽ തട്ടി മാറ്റിയില്ല. അത് തന്റെ പ്രിയതമ യുടെ തലോടലാണ്..... അതെ.. അവൾ എന്നെ ഉറക്കാൻ വേണ്ടി വന്നിരിക്കുകയാണ്..........</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-43455539527348386092013-05-28T00:48:00.000+05:302013-06-29T00:37:11.184+05:30മകള്ക്ക്.......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഇന്ന് ആദ്യമായി ആ സിനിമ കണ്ടു. 'മകൾക്ക് '...........<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
ആ അമ്മയും മകളും മനസിനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നു.<br />
അകലേക്ക് നടന്നു മറയുന്ന മാനസിയുടെ മുഖം മനസ്സിൽ ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമായി അവശേഷിക്കുന്നു.<br />
മാനസി മാത്രമല്ല അതിലെ ഓരോ കഥാപാത്രങ്ങളും ഓരോ ചോദ്യങ്ങളാണ് . ഉത്തരം കണ്ടെത്താനാവാത്ത ചോദ്യങ്ങൾ...<br />
<br />
മാനസി ഒരു പ്രതീകമാണ്. സമൂഹം അനാധയാക്കിയ ബാല്യത്തിന്റെ പ്രതീകം. ആരാണ് അവളെ അങ്ങനെയക്കിയത്? കില്ലേരി എന്ന ഒരു വാക്കിനപ്പുറം മറ്റൊന്നിനെക്കുറിച്ചും മറ്റൊരാളിനെക്കുറിച്ചും ഒരു ഓർമയും ചിന്തയും ഇല്ലാത്ത അവളുടെ അമ്മയോ... അതോ അവളെ സ്വന്തം കുഞ്ഞായി കരുതിയ ആ ആലയമോ.<br />
<br />
ആ സങ്കേതം . അതിനെ ഒരിക്കലും ഭ്രാന്താലയം എന്ന് വിളിക്കാനാകില്ല . സ്വയം ബുദ്ധിമാന്മാർ എന്ന് അഹങ്കരിക്കുന്ന പുറം ലോകത്തെ ഭ്രാന്തന്മാരോളം ഭ്രാന്തുള്ള ഒരാളും അവിടെ ഇല്ല. മനസിന്റെ താളം തെറ്റിയ അവസ്ഥയെ ഭ്രാന്ത് എന്ന് വിളിക്കാമെങ്കിൽ... നമ്മളെല്ലാം ഭ്രാന്തന്മാരല്ലെ? ഏതു നിമിഷവും താളം തെറ്റാവുന്ന മനസിന്റെ ഉടമകളല്ലേ നാം എല്ലാവരും.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7194796586680112538.post-3577533639543392172013-05-28T00:25:00.003+05:302013-06-29T00:37:33.071+05:30ഒരു ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഒരിക്കൽക്കൂടി ......<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ എഴുതാം എന്ന ചിന്തയാണ് വീണ്ടും ഇതിലേക്ക് വരാനുള്ള ചേതോവികാരം. ഇടക്കൊക്കെ അങ്ങനെയാണ്... ചില മണ്ടത്തരങ്ങൾ തോന്നും.<br />
ഇപ്പോൾ എല്ലാരും പേനയും പേപ്പറും ഒക്കെ ഉപേക്ഷിച്ചു പുതിയ മാർഗങ്ങൾ സ്വീകരിചില്ലേ .. എങ്കിൽ പിന്നെ ഞാനും അങ്ങനെ തന്നെ ആയേക്കാം.....</div>
aswany umeshhttp://www.blogger.com/profile/06033410279079208654noreply@blogger.com2